SIKÇA SORULAN SORULAR VE AÇIKLAYICI CEVAPLAR
soru-1- || soru-2- || soru-3- || soru-4- || soru-5- || soru-6- || soru-7- || soru-8- || soru-9-

Soru-1) İslâm varken milliyetçiliğe gerek var mı?

Cevap-1)   Var. Bu soru, gerek yok zannedilerek sorulmaktadir. Bu zandakiyanlislik bu ikisinin ayni isi görüp ayni konuda kullanilabileceginin  sanilmasindan ileri geliyor. Halbuki ilki, insanin, iradesi dahilindeki davranislarini sinirliyan bir yoldur. Digeri ise, insanda, ortak soy ve kültür sebebiyle ortaya çikan bir duygu ve davranistir. Burada, din, sinirlayan ve yol gösteren, milliyetçilik ise, sinirlanan ve uygulanan bir durumdadir. Birbirinden farkli, fakat, zit degillerdir. Yani, görevleri de farklidir. Birinin var olmasi digerinin yok edilmesini gerektirmemektedir.

    Ne için milliyetçilige gerek var?

    Önce sunu söyliyelim: Gerek olsa da olmasa da o yaratilis ve müsterek kültürün bir sonucudur, bu sebeple de zatenvar olacaktir.

    Toplumlari birlik yapan, onlari millet yapan hatta onlarin devlet haline gelmelerini saglayan tek sey din degildir. Millet denilen insan taoplulugu seklinin hangi unsurlarin mevcut olmasiyla olustugunu daha önce belirtmistik. Ínsanlarin dinî duygu ve bilgileri ile bunlara olan bagliliklari birbirinden farklidir, en yüksek seviyede de degildir. Bir toplumda, Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer ölçüsünde Íslâmî kissaslara göre davranan kaç kisi çikar? Hele, askare gönderilen delikanlinin dinî bilgi seviyesi bütün meseleyi halletmeye yeter mi?

    Ínsanlar çok çesitli sebeplerle savasirlar. Bunlarin içinde dinî olmayan sebeplerle vatanini ve kavmini müdafa edenlerde vardir.

    Bir toplumun varligini ve vatanini korumasi mesru ise (ki müslümanin vatanini ve milletini korumak için ölmesi sehitlik mertebesiyle degerlendirilmektedir.) Bu koruma isini gerçeklestirmek için mesrû her unsurdan faydalanmak lâzim gerekir. O halde millî birlik suuru ve milliyetçilik bu konuda en önemli vasitalardan biri olmaktadir.

    Resmî dinî müslümanlik olan Osmanli Ímparatorlugunun dagilmasinda kimi Íngilizlerle isbirligi yapan müslüman Araplar emperyalizmin ekmegine yag sürerken istiklâl savasina ilk basliyan ve bunu basariya ulastiran Türk Milleti olmustur. Böylece Íslâm âleminin bir bölümü islâm olmayanlarin esaretinden kurtarilmis oldu.

    Bunda millî karakterin rolü açiktir. Fakat, bütün Íslâm âleminin kurtarilmasinin faturasini Türk Milletinin üstüne çikarmak adalete sigar bir is olmasa gerek. Hele de bir kismi emperyalizmle isbirligi yapinca...

    Demek oluyor ki, milliyetçilik, Íslâm ümmetinin bir kisminin kurtarilmasinda kullanilmakla Íslâm'in hizmetinde kullanilmis olmaktadir. Buna göre, bir toplumun birlik içinde bir görev yapabilmasi için o toplumun Íslâm'a olan bagliligi kâfi gelmemektedir. Eger bu yeterli olsaydi Íslâm toplumlari esarete düsmüyecek kadar sayiya sahiplerdi. Birinci Dünya Harbinin akabinde Türk milleti istiklâl savasiyla bagimsizligini elde ederken araplarin bunda ne kadar geç kaldiklari malumdur.

    Bugün, birçok Arap devleti ortak kavme, ortak dile, ortak sinira ve ortak dine ragmen bir devlet olmayi basaramadiklari halde, yani bu kadar çok sayida ortak unsura ragmen bir devlet olmayi basaramazken Íslâm'i kullanarak, Türk Milliyetçiligini yok edip bütün müslümanlari tek devlet yapmaya çalismak gizli bir Türk düsmanligi degilse hayalden baska bir sey degildir.

    Özetle: Milliyetçilik, sila-i rahim çerçevesinde kullanilmak sartiyla millî birlik ve dayanismaya saglamasi sebebiyle müslüman toplumun korunmasinda faydalidir millî kültür ve dolaysiyle millî benligini kaybeden milletler bir baska baska millet tarafindan yöneltilmeye talip ve mahkûmlardir.

<<< geri

ileri >>>