ÜLKÜCÜYE MEKTUPLAR

Ülkücü olmak || Yanlışlıklar ||  İstenirse Olur || Dikkat Edelim || Ülkücü Olmayın Sakın || Ceviz Dikmek || Kutlu Yolun Şaşkınları || Kongre Gülleri || Biz Büyürken Küçülenler || Türkiye Türklerindir || Sivrisinek ile Âgah || Ne Olsun? || Ocak Çalışmıyor ||  Kıyamet Kopar || Allahım Sahip Gönder || İyi Niyetli Aptallar || Yiğit Buminhan, Şehit Buminhan || Ne yapalım? || Hasat Yerde Kalmasın || Bir Dostla Konuşma || Ülkücü Olmanın Gururu || Elma Yanaklının Yanlışı || Ülkü Çınarı || Görünen Gerçek

CEVİZ DİKMEK
sayfa-1- || sayfa-2-

Boyunun va yasinin küçüklügüne bakmadan kocaman bir davayi omuzlayan; Türk milletinin kara sevdalisi gençlerden biri, Edirne'den Hakkari'ye kadar vatanin her kösesinde sazi ve sözüyle "Ülkü denen nazli geline" askini anlatan Âsik SEFAI Hoca'ya Kayseri'de bulundugu bir sirada sordu:
"Agabey, Türkiye'nin bütün meselelerini çözebilecek yegane güç ülkücüler oldugu halde, nasil oluyor da oyumuz yüzde 4'lerde kaliyor. (O vakitler <<hilalin önünde kara bulutlar>> vardi!) Hem niçin digerlerinin sesi bizden çok çikiyor? Bizim hiç mi hatibimiz, âsigimiz yok?!"

Genç, demek istiyordu ki, 1944'lerde baslayan siyasî hareket 1990 Türkiyesinde iktidar olamiyordu. Dünkü çocuk sayilabilecek partiler nefes alislarini bile megofonla duyururken MHP'nin Ülkü Ocaklari'nin faaliyetlerini niye herkes duymuyordu.

 Sefaî Hoca delikanlinin yanik yüregindeki izdirabi anlamisti. Âsik, ârif demektir.
 "Allah razi!" dedi, söze baslarken, her zamanki gibi. "Bak yigidim, tavuk yumurtlarken yedi mahalleyi ayaga kaldirir, sonunda civciv olacak bir seypeydahlar. Allah razi olsun, bir de atin dogurusuna bak; mübarek Köroglu'na  layik bir kisrak dogurur ama, sessizdir; duymaz! Anladin mi? Allah razi olsun."

Yumurtayla tayin arasindaki farki kavriyamiyacak ne vardi! Delikanlinin yüzündeki anlamli tebessüm her seyi izah ediyordu.

Basbug'un 1965 senesinde Cumhuriyetçi Köylü Partisi'nin üye sayisi elliyi geçmeyen gençlik kollari mensuplarina verecegi seminere, sadece dokuz kisinin katilmasi üzerine orada biraz mahçup sekilde duran ilk ülkücü gençlere söyledigi su sözleri agabeylerinden defalarca dinlemisti.
Basbug, ülkücü hareketin çekirdegi sayilabilecek o gençlere demisti ki:
 "-Üzülmeyin arkadaslar! Siz dokuz kisisiniz... Siz de gelmeseydiniz ben bu egitimi kendi kendime yapacaktim. Bugün bu küçük salonu dolduramadiniz ama, yarin sayiniz çogalacak, meydanlar sizi almayacak. Bir sonraki seminerin konusunu ilân ediyorum: EGER SEN ISTIYORSAN O BIR HAYAL DEGILDIR."

Gerçekten, askla istenen seyler hayal olmaktan çikiyor, hakikat âlemiyle kucaklasiyordu.
Ülküler zaten biraz "hayal" degil miydi.
Anadolu'nun kapisini Türklere açan,
Constantinopolis'i Ístanbul yapan,
 Akdeniz'i bir "Türk gölü" hâline getiren,
Neticede küçücük bir kara parçasinda kölelestirilmek istenen bir milleti dirilten hep o "hayal" degil miydi?

O genç ülkücü, tabutluklardan C-5lere tikilan, temsil noktasinda önüne "barajlar" konan, kirk türlü Bizans oyunuyla önü kesilmek istenen Milliyetçi Hareket'in iktidarini görmek için yaslanmiyacakti! Çünkü o, 1944'lerde dikilen 1960'larda filiz veren, 1970'lerde kanla sulanan, 1980'lerde budanan "ceviz agaci"nin serinletici gölgesi altinda yasayacakti.
 Ceviz, tipki çinar gibi geç büyür ama, ömrü uzun olur... Kabak dikenler ise muradlarina çabuk ererler fakat bir sene sonra sararmis bir tarladan baska bir seye sahip olamazlar...

 <<< geri

ileri >>>