Bozkurt NET

[Vuslatim]

Ülküdasimizin istegi üzerine... Allah (c.c.) razi olsun

	Goykultu demiş ki:
	selam guzel kardesin. bu konunu forma yerlestirsen sevinirim

KHOJALY GENOCIDE ONE OF MOST MONSTROUS CRIMES OF XX CENTURY
The night from February 25 to 26, 1992, went down the history of Azerbaijani people as a black date. At that night, Armenian armed groups supported by military personnel (predominantly consisting of Armenians) and hard armament of the infantry regiment №366 quartered since the Soviet times in the city of Khankendi, completely ruined the town of Khojaly.

Along with the acts of genocide committed in Khatyn, Lidice and Oradour, the Khojaly tragedy went down to history of civilization as a bloody event. This massacre committed by the Armenian aggressors against the Azerbaijani people led to death of 613 people, including 106 women, 63 children, 70 old men. There were 1275 innocent people who were taken hostages, with the fate of over 150 still remaining unknown.

Over thousand people, including 76 underage children, became disabled because of various bullet wounds.

Six families were completely annihilated, 25 children lost both parents, and 130 children lost one of their parents.
Fifty-six people were killed with unprecedented brutality - they were burned alive, scalped, beheaded, parts of their bodies were cut off, their eyes were put out, and pregnant women were killed with a bayonet plunged into their stomach.

According to the Russian human rights center “Memorial”, within four days, bodies of 200 Azerbaijanis killed in Khojaly were delivered to the Agdam region, with tens of corpses found abused. Forensic medical examination of 181 corpses (130 men, 51 women and 13 children) in Agdam established that they had died of bullet wounds (151), missile wounds (20) and blows with blunt objects (10). The human rights center also registered the person scalped alive.

As a result of this act of genocide, several families were completely annihilated, the people were exterminated with unprecedented cruelty, and those taken captives were subjected to ruthless torture.
That the actions mentioned above were deliberate and intended to completely or partially annihilate the people on the base of their ethnic belonging proves them, according to the international and domestic laws, to be an act of genocide. The evil deed and vandalism committed by the Armenian butchers must be regarded in the same way as the above-mentioned tragedies recognized by humankind as true genocide.
Peace-loving people all over the planet, the civilized nations, authoritative international organizations, and the global community should be aware of this bitter truth, and that crime against humanity should receive its legal assessment.
According to the international law, genocide is the act against the world and civilization, and regarded as the worst international crime. The UN Convention №260 (III) On the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide December 9, 1948 inured in 1961 defines legal bases of the crime of genocide. The Armenia’s aggression against Azerbaijan manifests all attributes of genocide enshrined in the Convention.
The policy of terrorism pursued by the country - aggressor has been taking place for many years before the very eyes of the global community even though, according to norms of international law, the principles of the United Nations and OSCE, inviolability of borders of the states must be treated with respect, and infringement of their territorial integrity and sovereignty is inadmissible. The UN Security Council accepted Four Resolutions on unconditional liberation of the occupied lands of Azerbaijan, but the aggressor - Armenia has been ignoring these resolutions.
The Khojaly tragedy became a follow-up and bloody page of the policy of ethnic cleansing and genocide pursued by the Armenian nationalists and their patrons against Azerbaijani people over almost two hundred years. This hostile policy has subjected our people to uncountable sufferings and disasters.
By committing the Khojaly genocide, the Armenian nationalists pursued the following purposes - to intimidate the people of Azerbaijan, to create panic among the people, break their determination to struggle, and make them put up with the fact of occupation of the lands. However, the cunning and ruthless enemy failed to reach its purpose. Defenders of Khojaly did not bow their heads in the struggle against the cruel enemy, and heroically battling have shown an example of devotion to the Motherland.
Speaking about the Khojaly tragedy, it is important to particularly note the feebleness and incompetence of that time’s Azerbaijan’s leadership and political forces then having serious impact on the situation within the country, their indifference to people’s fate. Bewaring of people’s anger, the authorities were trying to lessen the scale of the event, and made nothing to provide fast and detailed information about the bloody crime to the international community.
Since 1994, at the initiative of the nationwide leader Heydar Aliyev, the government and parliament of Azerbaijan have been carrying out successive work to bring the truth about the horrible crimes by Armenian nationalists against Azerbaijanis, including those committed in the Khojaly, and for all this to be recognized as act of genocide.
On the one hand, it is our human and civic duty to the memory of defenders and martyrs of Khojaly, and on the other one, it is an important condition for such severe crimes against humanity not to be repeated in the future.
The followings are excerpts from articles about Khojaly genocide published in foreign press:
“Krua I Eveneman” (Paris), February 1992: “Armenians attacked Khojaly. The whole world witnessed disfigured corpses”.
“Sunday Times” (London), March 1, 1992: “Armenian soldiers kill thousand families”.
The Lebanese cameraman has confirmed that rich dashnak community of his country sends weapon and people to Karabakh.
“Izvestia” (Moscow), March 4, 1992: “The camera showed children with ears cut off. One old woman had half of her face cut off. Men were scalped”.
“The Financial Times” (London), March 14, 1992: “General Polyakov declared that 103 military men - Armenians of 366th regiment stayed in Nagorny Karabakh”.
“Le Mond” (Paris), March 14, 1992: “Foreign journalists saw among women and children killed in Khojaly, three scalped, with their nails pulled out. It is not Azerbaijan’s propaganda, but a reality”.
“Izvestia” (Moscow), March 13, 1992: “Major Leonid Kravets: “I saw about hundred corpses on the hill. One boy was found headless. Dead bodies of women, children and old men everywhere were seen to be killed with special cruelty.
“Valer aktuel” (Paris), March 14, 1992: “In this autonomous region, the Armenian military formations together with natives of the Middle East own modern military equipment, including helicopters. ASALA owns military camps and weapon storage in Syria and Lebanon. The Armenians have extinguished Azerbaijanis of Karabakh having arranged slaughter in over hundred Muslim settlements”.
R. Patrik, journalist with the “Fant men news” (he visited the place of incident): “Nothing can justify the evil deeds in Khojaly”.
The Milli Majlis of Azerbaijan has declared the 26th of February the “Day of Khojaly Genocide”. In this day, the whole Azerbaijan commemorates the victims of the Khojaly genocide.
Ousted from the homelands and scattered at 48 regions of Azerbaijan; today, the residents of Khojaly are living with the hope for fair settlement of the Nagorno-Karabakh conflict, repulsing the Armenia’s aggression against Azerbaijan and restoration of territorial integrity of the country. They address the world nations, and international organizations urging them to defend truth and justice, and condemn the genocide committed in Khojaly.
The culprits, organizers and executors of the Khojaly genocide must be deservedly punished. That crime must not remain unpunished.





AZERBAYCANCA
XOCALI SOYQIRIMI XX ESRİN EN DEHŞETLİ CİNAYETLERİNDENDİR
1992-ci il fevralın 25-den 26-na keçen gece Azerbaycan xalqının tarixine qara herflerle yazılmışdır. Hemin gece ermeni silahlı desteleri SSRİ dövründe Xankendi şeherinde yerleşmiş, komanda ve şexsi heyetinin xeylisi ermenilerden ibaret olan 366-cı motoatıcı alayının zirehli texnikası ve herbçilerinin kömeyi ile Xocalı şeherini yerle-yeksan etmişler.
Xatın, Liditsa, Oradur soyqırımları kimi, Xocalı faciesi de insanlıq tarixine düşmüş qanlı olaydır. Ermeni tecavüzkarların Azerbaycan xalqına qarşı töretdikleri bu növbeti kütlevi qırğın 613 neferin, o cümleden 106 qadının, 83 uşağın, 70 qocanın heyatına son qoydu. 1275 dinc sakin esir götürüldü, 150 neferin taleyi ise hele de melum deyildir.
1000-den artıq dinc sakin müxtelif dereceli gülle yarası alaraq şikest olmuşdur. Onların 76 neferi yetkinlik yaşına çatmamış uşaqlar idi. Xocalı qırğını zamanı 6 aile tamamile mehv edilmiş, 25 uşaq her iki valideynini, 130 uşaq ise valideynlerinden birini itirmişdir. 56 nefer xüsusi qeddarlıqla öldürülmüş - diri-diri yandırılmış, başlarının derisi soyulmuş, beden ezaları ve başları kesilmiş, gözleri çıxarılmış, hamile qadınların qarnı süngü ile deşik-deşik edilmişdi.
Rusiyanın “Memorial” hüquq-müdafie merkezinin melumatına göre, dörd gün erzinde Ağdama Xocalıda qetle yetirilmiş 200 azerbaycanlının meyiti getirilmiş, onlarca meyitin tehqire meruz qalması faktı aşkar edilmişdir. Ağdamda 181 meyit (130 kişi ve 51 qadın, o cümleden 13 uşaq) mehkeme-tibbi ekspertizasından keçirilmişdir. Ekspertiza zamanı müeyyen edilmişdir ki, 151 neferin ölümüne gülle yaraları, 20 neferin ölümüne qelpe yaraları sebeb olmuş, 10 nefer küt aletle vurularaq öldürülmüşdür. Hüquq-müdafie merkezi diri adamın baş derisinin soyulması faktını da qeyde almışdır.
Bu soyqırımı aktı neticesinde bezi aileler bütünlükle mehv edilmiş, mülki ehali görünmemiş qeddarlıqla qetle yetirilmiş, esir götürülenlere amansız işgenceler verilmişdir. Hemin emellerin qabaqcadan düşünülmüş qaydada, milli elametine göre insanların tamamile ve ya qismen mehv edilmesi niyyeti ile töredilmesi beynelxalq hüquqa ve dövletdaxili hüquqa esasen mehz soyqırımı olduğunu sübut edir. Ermeni celladlarının töretdikleri bu vehşilik ve vandalizm aktı beşeriyyetin esil soyqırımı kimi tanıdığı ve yuxarıda adı çekilen facielerle eyni seviyyede qiymetlendirilmelidir. Dünyanın sülhsever insanları, sivil dövletleri, nüfuzlu beynelxalq teşkilatları, beynelxalq ictimaiyyet bu acı heqiqeti bilmeli, insanlığa qarşı töredilen bu cinayet öz hüquqi qiymetini almalıdır. Beynelxalq hüquqa göre, soyqırımı sülh ve beşeriyyet eleyhine yönelen emeldir ve en ağır beynelxalq cinayet sayılır. BMT Baş Meclisinin 9 dekabr 1948-ci il tarixli 260 (III) saylı qetnamesi ile qebul edilmiş ve 1961-ci ilde qüvveye minen Soyqırımı cinayetinin qarşısının alınması ve teqsirkarların cezalandırılması haqqında Konvensiyada soyqırımı cinayetinin hüquqi esası tesbit olunmuşdur. Ermenistanın Azerbaycana qarşı tecavüzü zamanı hemin Konvensiyada tesbit edilmiş soyqırımı cinayetini teşkil eden bütün emeller tetbiq olunmuşdur. Bu işğalçı ölkenin yürütdüyü terrorçuluq siyaseti uzun illerdir ki, dünya ictimaiyyetinin gözü qarşısında baş verir. Halbuki, beynelxalq hüquq normalarına, BMT-nin ve ATET-in prinsiplerine göre, dövletlerin serhedlerinin toxunulmazlığına hörmet edilmelidir, erazi bütövlüyünün ve suverenliyin pozulması yolverilmezdir. BMT Tehlükesizlik Şurası Azerbaycanın işğal olunmuş torpaqlarının qeyd-şertsiz azad edilmesi barede dörd qetname qebul etse de, işğalçı Ermenistan bunları hele de yerine yetirmir.
Xocalı faciesi iki yüz ile yaxın bir müddet erzinde ermeni milletçilerinin ve onların havadarlarının Azerbaycan xalqına qarşı apardığı etnik temizleme ve soyqırımı siyasetinin davamı ve qanlı sehifesi idi. Bu menfur siyaset xalqımıza saysız-hesabsız müsibetler ve ezab-eziyyetler getirmişdir.
Xocalı soyqırımını töretmekle ermeni milletçileri mekrli meqsedler güdürdü: xalqımızı qorxutmaq, vahime yaratmaq, onun mübarize ezmini qırmaq, torpaqların işğalı faktı ile barışmağa mecbur etmek. Lakin hiyleger ve amansız düşmen meqsedine çata bilmedi. Xocalı müdafieçileri qeddar düşmenle mübarizede eyilmediler, qehremanlıqla vuruşaraq Vetene sedaqet nümunesi gösterdiler.
Xocalı faciesinden danışarken o zamankı resmi Azerbaycan rehberliyinin ve ölkede veziyyete ciddi tesir eden siyasi qüvvelerin acizliyini, seriştesizliyini, xalqın taleyine biganeliyini xüsusi qeyd etmek lazımdır. Dövlet rehberliyi xalqın qezebinden qorxaraq, hadisenin miqyasını kiçiltmeye cehd etmiş, bu qanlı cinayet barede beynelxalq ictimaiyyete operativ ve etraflı melumat vermek üçün heç bir iş görmemişdi. 1994-cü ilden ümummilli liderimiz Heyder Eliyevin teşebbüsü ile Azerbaycan hökumeti ve parlamenti ermeni milletçilerinin azerbaycanlılara qarşı töretdikleri cinayetler, o cümleden Xocalı soyqırımı haqqında heqiqetleri bütün miqyası ve dehşetleri ile dünya dövletlerine ve beynelxalq ictimaiyyete çatdırmaq, bunların soyqırımı siyaseti kimi tanınmasına nail olmaq üçün ardıcıl tedbirler görmüşdür. Meqsed Xocalı faciesine beynelxalq hüquqi-siyasi qiymet verilmesine, onun teşkilatçılarının, ideoloqlarının ve icraçılarının dünya ictimaiyyetinin gözünde ifşasına ve cezalandırılmasına nail olmaqdır. Bu, bir terefden Xocalı müdafieçilerinin ve şehidlerinin ruhu qarşısında bizim insanlıq ve vetendaşlıq borcumuzdur. Diger terefden ise, insanlığa qarşı yönelmiş bu cür qeddar cinayetlerin gelecekde tekrar olunmaması üçün mühüm şertdir.

Xocalı faciesi haqqında xarici metbuatın yazdıqlarından:

"Krua I Eveneman" jurnalı (Paris), fevral 1992-ci il: "Ermeniler Xocalıya hücum etmişler. Bütün dünya eybecer hala salınmış meyitlerin şahidi oldu"

“Sandi Tayms” qezeti (London), 1 mart 1992-ci il: “Ermeni esgerleri minlerle aileni mehv etmişler”.

Livanlı kinooperator tesdiq etmişdir ki, onun ölkesinin varlı daşnak icması Qarabağa silah ve adam gönderir.

“Tayms” qezeti (London), 4 mart 1992-ci il: “Çöxları eybecer hala salınmışdır, körpe qızın ancaq başı qalmışdır”.

“İzvestiya” (Moskva), 4 mart 1992-ci il: “Videokamera qulaqları kesilmiş uşaqları gösterdi. Bir qadının sifetinin yarısı kesilmişdir. Kişilerin skalpları götürülmüşdür”.

“Faynenşl Tayms” qezeti (London), 14 mart 1992-ci il: “General Polyakov bildirmişdir ki, 366-cı alayın 103 nefer ermeni herbçisi Dağlıq Qarabağda qalmışdır”.

“Le Mond” qezeti (Paris), 14 mart 1992-ci il: “Ağdamda olan xarici jurnalistler Xocalıda öldürülmüş qadın ve uşaqlar arasında skalpları götürülmüş, dırnaqları çıxarılmış 3 neferi görmüşler. Bu, azerbaycanlıların tebliğatı deyil, bu, reallıqdır”.

“İzvestiya” (Moskva), 13 mart 1992-ci il: “Mayor Leonid Kravets: Men şexsen tepede yüze yaxın meyit gördüm. Bir oğlanın başı yox idi. Her terefde xüsusi qeddarlıqla öldürülmüş qadın, uşaq, qocalar görünürdü”.

“Valer aktuel” jurnalı (Paris), 14 mart 1992-ci il: “Bu “muxtar regionda” ermeni silahlı desteleri Yaxın Şerqden çıxmışlarla birlikde müasir texnikaya, o cümleden vertolyotlara malikdirler. ASALA-nın Suriya ve Livanda herbi düşergeleri ve silah anbarları vardır. Ermeniler yüzden artıq müselman kendlerinde qırğınlar törederek, Qarabağdakı azerbaycanlıları mehv etmişler”.

R.Patrik, İngilterenin “Fant men nyus” teleşirketinin jurnalisti (hadise yerinde olmuşdur): “Xocalıdakı vehşiliklere dünya ictimaiyyetinin gözünde heç ne ile haqq qazandırmaq olmaz”.

Azerbaycan Milli Meclisi her il fevralın 26-nı “Xocalı soyqırımı günü” elan etmişdir. Hemin gün bütün Azerbaycan Xocalı soyqırımı qurbanlarının xatiresini yad edir.

Doğma yurdlarından didergin düşmüş ve Azerbaycanın 48 rayonuna sepelenmiş Xocalı sakinleri bu gün Dağlıq Qarabağ münaqişesinin edaletli helli, Ermenistanın Azerbaycana qarşı tecavüzünün def edilmesi, ölkenin erazi bütövlüyünün berpa edilmesi ümidi ile yaşayırlar. Onlar dünya xalqlarına, dövletlerine, beynelxalq teşkilatlara haqq-edaleti ve heqiqeti müdafie etmek, Xocalıda töredilmiş soyqırımını pislemek barede müracietler edirler.

Xocalı soyqırımının günahkarları, teşkilatçıları ve icraçıları layiqli cezalarına çatmalıdırlar. Cinayet cezasız qala bilmez..

[kadir45]

Lanet olsun,elleri kırılsın!Bunun intikamını ancak biz alırız.Dünyadan bir şey beklemeyin.Günü geldiğinde bu faturanın hesabı sorumlularına tek tek çıkartılacaktır!

[Rovshan]

Dunayadan hech ne gozlemedik ve gozlemirik!

Gozlediyimiz shey bunlarinin evezini vermek uchun EMRDIR!

[Vuslatim]

Genel Başkanımız Sayın Devlet Bahçeli'nin
Hocalı katliamının 17. yıldönümü ve Türkiye-Ermenistan ilişkileri konusunda
yaptıkları yazılı basın açıklaması
25 Şubat 2009



Dost ve kardeş Azerbaycan topraklarının Ermeniler tarafından işgali süreci, 25-26 Şubat 1992 tarihinde Dağlık Karabağ'ın Hocalı kentinde, kadın çocuk demeden yapılan insanlık dışı katliamla başlamıştır. Hocalı katliamının onyedinci yıldönümünde derin bir acı ve üzüntü içindeyiz.

Azerbaycan'ın topraklarının yaklaşık beşte biri üzerindeki Ermeni işgali hala sürmektedir. Ülke nüfusunun yüzde onundan fazlasını oluşturan Azeri kardeşlerimiz yerlerinden edilmiş ve sığınmacı durumuna düşürülmüştür.

Uluslararası hukuka aykırı saldırgan politikalarıyla insanlık değerlerini ayaklar altına alan ve uluslararası topluma meydan okuyan Ermenistan, Kafkasya bölgesinde barış ve güvenliği tehdit eden kronik istikrarsızlık unsuru ve bir çıbanbaşıdır.

Komşularına karşı düşmanlık siyaseti ve bölge ülkelerinden toprak taleplerini sürdürmek, işbaşına gelen bütün hükümetlerin ısrarla ve inatla izlediği Ermenistan'ın devlet politikası haline gelmiştir.

Türkiye ile Ermenistan arasındaki ilişkilerin normalleşmesi ve kapalı olan kara sınırının açılmasının önündeki en büyük engel de Türkiye düşmanlığı üzerine bina edilen Ermeni politikalarıdır.

Ermenistan Türkiye'nin toprak bütünlüğünü sorgulamakta ve ortak sınırı tanımamaktadır.

Bunun yanı sıra, Türkiye'nin milli sembollerini sahiplenmek gafletini sürdürmekte ve sahte soykırım yalanıyla Türk tarihi ve Türk milletini mahkum ettirmek için hayasız bir karalama kampanyası yürütmektedir.

Ermenistan'ın bu düşmanlık politikaları değişmediği ve Azeri toprakları üzerindeki Ermeni işgali sona ermediği sürece iki ülke arasındaki kara sınırının açılması ve Erivan'la diplomatik ilişki kurulması hiçbir şart altında düşünülemeyecektir. Bunun aksi politikalar Türk milletinden destek ve karşılık bulamayacak, bu yöndeki hazırlık ve çabalar milli vicdanı derinden yaralayacaktır.

Milliyetçi Hareket Partisi ve Türk milliyetçileri, dış baskılar ve ucuz siyasi hesaplarla bu yönde politika değişikliğine gidilmesi niyetlerine ve girişimlerine sonuna kadar karşı çıkacaktır.

Türkiye ile Azerbaycan arasında sarsılmaz temellere dayanan dostluk ve kardeşlik ilişkilerinin ve işbirliğinin tek millet-iki devlet anlayışına uygun olarak ebediyete kadar gelişerek süreceğine yürekten inandığımızı bu vesileyle belirtmek isterim.

Hocalı katliamında ve Ermeni işgalinde hayatını kaybeden soydaşlarımızın aziz hatıralarını teessürle anıyor, Cenab-ı Allah'tan rahmet diliyorum. Ruhları şad, mekânları cennet olsun.

Devlet Bahçeli
Milliyetçi Hareket Partisi
Genel Başkanı

[EgE]

Liderimle gurur duyuyorum.

Hocali´da katledilen soydaslarimizi rahmetle aniyoruz.
Ruhlari sad mekanlari cennet olsun.

[Goykultu]

insanın kurduğu sözde adalet çok dar
sadece yılanlar ve solucanlar gire biliyor ora
malasef
ve malesef
...

[Goykultu]

1926-cı ilde Moskvada "Böyük Sovet Ensiklopediyası"
sehmdarlar cemiyyetinin buraxdığı Böyük Sovet
Ensiklopediyasından tercüme edilmişdir.

istinad:
www.azerbaijan.az

ERMENİ MESELESİ"
Ermenistanın Azerbaycana qarşı tecavüzü ve işğalçılıq müharibesinin tarixi kökleri ermeni tarixinin bezi meselelerini nezere almağı zeruri edir. Bu tecavüzkarlıq siyaseti ermeni tarixinin mahiyyetindedir. Mehz buna göre de beynelxalq ve daxili veziyyetin imkan verdiyi tarixi şerait yaranan kimi ermeniler xeyanetkar niyyetlerini reallaşdırmaq üçün bütün vasitelerden istifade etmişler. "Ermeni meselesi" adlandırılan meselenin meydana gelmesini de tesadüfi hesab etmek olmaz. Bu meseleni Ermenistan-Azerbaycan münaqişesi baxımından yeniden nezerden keçirilmesine ehtiyac vardır. Çünki "Qarabağ mesesine" ermeni meselesinin bir hissesi kimi baxılmalıdır. "Ermeni meselesi" ise Şerq meselesinin bir hissesidir. XIX esrin axırları - XX esrin evvellerinde bu meseleye bir çox eserler hesr olunub. Tarixçi V. Qurko-Kryajinin 1926-cı ilde neşr edilmiş Böyük Sovet Ensiklopediyasında derc olunan meqalesi de bu eserler sırasına aiddir. O, meqalenin sonunda ümidvar olduğunu bildirerek yazırdı: "…ermeni mühacirleri arasında en vicdanlıları özlerinin evvelki istiqametlerini deyişir ve keçmişden el çekerek, teqsirlerini boyunlarına alıb Vetene qayıdırlar. Sovet çevrilişinden sonra Daşnaksutyun tam ölüme mehkumdur". Lakin tarixçi aldanmışdı…
Buna göre de evvelce hemin meqaleni teqdim edirik. Sonrakı merhelelerde" ermeni meselesine" aid materialların ümumileşdirilmesi, yeni fakt ve tarixi senedler esasında tehlili nezerde tutulur.
Ermeni meselesi - Şerq meselesi adlandırılan meselenin bir hissesidir ve ona iki nöqteyi-nezerden baxılmalıdır. Zahiri mahiyyet: böyük dövletler Türkiyeni daha asanlıqla istismar etmekden ötrü onun merkezdenqaçma qüvvelerini güclendirmeye, belelikle, ölkeni zeifletmeye çalışırdılar. Daxili mahiyyet: öz burjuaziyasının rehberliyi altında ermeniler milli müqedderatın müsteqil teyin edilmesi uğrunda, ele siyasi-iqtisadi amiller elde olunması uğrunda mübarize aparırdılar ki, bu amillerin tesiri altında burjuaziya serbest inkişaf ede bilsin.
Ermeni meselesinin zemini hele XVIII esrde, Konstantinopolun maliyye aristokratiyası ermeni milletine rehberlik etmeye başlayanda yaranmışdı.
Kiçik Asiya Türkiyesinin her yerine sepelenmiş ermeni xalqı öz arasından çox erken ticaret burjuaziyası yetişdirmişdi. Hemin burjuaziya Türkiyenin iqtisadi heyatında böyük rol oynayırdı - hökumete, eyalet valilerine borc pul vererek mülkiyyet sahibi olurdu ve s.
Eyni zamanda o, ruhaniler vasitesile ermeni xalqının bütün heyatına rehberlik edirdi. Ruhaniler ise çox böyük tesir gücüne malik idiler. Konstantinopolu feth edenden (1453) sonra türklerin gösterişi ile yaradılmış teokraktik ermeni icmasının başında duran Konstantinopol patriarxı dövründe Notabllar şurası (maliyye aristokratiyasının nümayendelerinden ibaret) vardı, ermeni xalqının "rehberi" eslinde bu şura idi.
Türkiyede ermeni burjuaziyasının inkişafında onun esasen Suriyada ve Livanda, elece de Amerikada yaşayan ermeni tacirleri ile elaqesi ve xarici kapitalın axını da melum rol oynamışdı. Qeyd edilmelidir ki, ermeni senetkarlarının (esnafların) bir sıra silklere bölünen hedsiz derecede çoxsaylı sinfi de Türkiyenin kustar senayesinde yunanlarla birlikde üstün rol oynayırdı.
Buna göre de tamamile aydındır ki, Qerb kapitalizmi Yaxın Şerqe hücuma keçdikce Qerb dövletleri mehz ermeni burjuaziyasında özlerine dayaq nöqteleri axtarmağa can atırdılar. Axı, hemin burjuaziyanın esaret altında, siyasi cehetden tabelik veziyyetinde olması onun iqtisadi fealiyyetinin inkişafını hedsiz derecede mehdudlaşdırırdı - bu sebebden de o, Türkiyenin natural teserrüfatının ve daxili qapalılığının dağıdılmasına yöneldilen her cür teşebbüsleri müdafie edirdi. Qerb kapitalı Türkiyenin hakim sinfi ile çox sıx bağlı olan iri ermeni maliyye burjuaziyasından yan keçerek öz meqsedleri üçün evvelce ruhanilerden (ermeni-katolik ve ermeni-protestant qurumdan) istifade etmeye cehd gösterirdi; bu cehdler gözlenilen neticeni vermeyende Qerbin ticaret kapitalı orta ticaret burjuaziyasından özünün iqtisadi vasiteçisi kimi istifade etmek qerarına geldi: onun kömeyi bu burjuaziyanın güclenmesine sebeb oldu ve milli herekatın inkişafına tekan verdi.
Ziyalılar, xüsusile Moskvadakı ve Tiflisdeki ziyalılar herekata terefdar çıxdılar. 70-ci illerde "ermeni liberalizmi"nin merkezlerine çevrilmiş (Rusiya liberal herekatının bilavasite tesiri altında) bu şeherlerde neinki ruslar, elece de Türkiye ermenileri arasında metbuat vasitesile ve şifahi yolla "milli özünüderkin oyanması" ve hetta döyüşken milletçilik tebliğatı aparılırdı.
Orta ermeni burjuyaziyasının özünütesdiqe doğru ilk addımları, tebiidir ki, ruhanilerin hökmranlığının mehdudlaşdırılmasına doğru yöneldildi: o, şeher senetkarlarına arxalanaraq kilseni, esas etibarile Konstantinopol patriarxatını dünyevileşdirmek uğrunda mübarizeye başladı. Bu mübarize müvefeqqiyyetle neticelendi: patriarxatlıqda ve kilse merkezlerinde yaradılmış "ermeni nümayendeliyi" adlı teşkilatda ruhaniler ve maliyye burjuaziyası ile yanaşı, orta burjuaziya da yer aldı. Maliyye, edliyye ve maarif işlerine hemin nümayendelik baxırdı.
Evveller kendli kütleleri bu milli herekatdan kenarda qalırdı…
Genişlenen antoqonizmin ikinci sebebi ondan ibaret idi ki, ermenilerin şeher burjuaziyası müselman ehalinin geride qalan kütlelerine münasibetde Türkiye şeraitinde yırtıcı, esas etibarile selemçi xarakter daşıyan kapitalın nümayendesi kimi çıxış edirdi.
Belelikle, sırf iqtisadi zeminde keskinleşen Ermeni meselesi "böyük dövletlerin" - Rusiyanın ve İngilterenin facieli müdaxilesi neticesinde daha da mürekkebleşdi. Rusiya ticaret-senaye kapitalının Qara denizi, Bosforu ve Dardaneli zebt etmek seyi "xristianları müselman Türkiyesinin zülmünden xilas etmek uğrunda mübarize" şüraları ile perdelenirdi; milli-siyasi müqedderatı müsteqil teyin etmek meqsedi ile bu şüarlardan istifade edeceyine ümid besleyen ermeni burjuaziyasının ekseriyyeti neinki özü Rusiya istiqametini götürdü, üstelik, Türkiye Ermenistanı ermenileri arasında hemin istiqametde teşviqat aparmağa başladı. Bu mövqe Türkiye hökumetinin ermeni burjuaziyasına münasibetini keskin şekilde deyişdi, halbuki 1877-ci il müharibesinedek hökumet ermeni burjuaziyasını neinki teqib elemirdi, eksine, hetta adlı-sanlı ermenilerin böyük dövlet vezifeleri tutmalarına şerait yaradırdı. Türkiye ile sülh şertlerinin müzakiresi zamanı Rusiya ermenilerinin Qafqaz canişini böyük knyaz Mixail Nikolayeviçe mektub göndermesi ve patriarx Nerses başda olmaqla Türkiye ermenilerinin resmi müraciet etmesi - onların Rusiyadan kömek istemesi bu münasibetleri daha da keskinleşdirdi. Rusiya hemin müracietden istifade ederek San-Stefaniya ilkin sülh müqavilesine 16-cı paraqraf saldı. Bu paraqrafa göre Türkiye ermeni vilayetlerinde derhal lazımi islahatlar keçirmeli idi, hemin iş görülenedek rus qoşunları Asiya Türkiyesinde işğal etdikleri torpaqları öz ellerinde saxlamaqda davam edirdiler.
Çar Rusiyasının "özlerini onun himayedarlığına vermiş ermenilerin yaşadığı dağlıq erazilere möhkem qedem basmaq" cehdi Yaxın Şerqdeki esas reqibi - İngiltere terefinden qetiyyetle def edildi. Berlin Konqresinde İngiltere gösterilen 16-cı paraqrafın yeni madde (Berlin Traktatının 61-ci maddesi) ile evez edilmesine nail oldu. Bu madde Türkiye hökumetinin ermeni eyaletlerinde lazımi islahatlar keçirmeye borclu olduğunu tesdiq edirdi, lakin hemin islahatların keçirilmesi üzerinde nezareti teklikde Rusiyaya yox, Berlin Konqresinin iştirakçısı olan altı böyük dövletden ibaret "birliye" verirdi.
Berlin Konqresinin qerarları ermeni burjuaziyasının rehber dairelerinde milli ermeni dövletinin yaradılması uğrunda mübarizede kömek gösterileceyine ümid doğurdu - hem de tekce Rusiya terefinden deyil, bütün böyük dövletler terefinden. Bu xam xeyal ermenilere "denizden denizedek" (Qara denizden Aralıq denizinedek) "Böyük Ermenistan" boyun olmuş İngiltere diplomatiyası terefinden möhkem qızışdırılırdı. Lakin istiqametin deyişmesi ermenilerin ancaq tam tecrid edilmesi ile neticelendi - onların beynelxalq veziyyeti menasında. Onlar Rusiyadan özleri imtina etmişdiler. İngiltereye hemin merhelede yalnız o lazım idi ki, Rusiyaya özünün Yaxın Şerq siyasetinde ermenilerden istifade etmeye imkan vermesin. İngilterenin Türkiyedeki öz siyasetinde ise bu zaman ermeniler lazım deyildi: hemin siyasetin növbeti vezifelerini Türkiye ile gizli müqavile hell etmişdi. Müqavileye esasen İngiltere Türkiyeni Rusiyadan qorumaq öhdeliyi müqabilinde Kipr adasını aldı…
Böyük dövletlerden kömek almaq üçün ümidini itiren… ermeni burjuaziyası… silahlı mübarizeye keçdi. Rusiya Zaqafqaziyasında mesken salan milletçi Qnçak ve Daşnaksütyun partiyaları yaradıldı ve onlar Türkiyeye tebliğatçılar ve teşviqatçılar gönderdiler, üsyançı desteleri teşkil etdiler. Bu destelerin çıxışlarından meqsed real döyüş qelebeleri deyildi (Türkiye hökumeti ile mübarizede qalib gelmek üçün ermenilerin qüvvesi açıq-aydın çatışmırdı), daha çox böyük dövletlerin diqqetini Ermenistan hadiselerine celb etmeye çalışırdılar ki, onlar müdaxileye ve Berlin traktatının 61-ci maddesinde gösterilen öhdelikleri yerine yetirmeye celb olunsunlar - Türkiye de, Qerbi Avropa dövletleri de hemin maddeni eyni derecede unutmuşdular. Gösterilen partiyaların xaricdeki komiteleri Qerbi Avropada bu istiqametde güclü iş aparırdılar. 1890-cı illerin axırlarına yaxın Qnçaq meydandan çıxdı ve ermenilerin yegane rehber siyasi teşkilatı Daşnaksutyun oldu.
Tebiidir ki, üsyan mübarizesi yerlerde veziyyeti daha da keskinleşdirdi... Misiri işğal edenden sonra ingilislerin Nil vadisinin işğalını leqallaşdırmaq haqqında Sultan Ebdülhemidle müqavile bağlamaq niyyeti boşa çıxan İngiltere ermenileri "yadına saldı" ve onlardan Sultanı hedelemek üçün istifade etmeye cehd gösterdi….
İngilterenin ermenilere "ani" marağı sönüb getmişdi; üstelik o, rus hökumetinin "her hansı bir dövlet terefinden müsteqil çıxışa yol vermeyeceyini" bildiren Rusiya ile bağlı idi. Rusiyaya gelince ise o, hemin dövrde Zaqafqaziyada ruslaşdırma siyaseti yeridirdi ve "Asiyada ermenilerin müstesna üstünlüklere malik olacağı erazi yaradılması" ideyasının eleyhine çıxış edirdi. Bundan başqa Bolqarıstan baresinde niyyeti baş tutmamışdı - Bolqarıstan çar Rusiyasının kömeyi sayesinde azad edilse de onun vassalı olmaq istemirdi. Bunu gören çar diplomatiyası knyaz Lobanov-Rostovskinin dili ile bildirdi ki, o "diger Bolqarıstan" yaradılmasına yol vermeyecek. Bağdad yoluna konsessiya almaqla meşğul olan Almaniya ise... Ebdülhemidin "cinayetkar reiyyet" baresinde yeritdiyi siyaseti beyendiyini imperator II Vilhelmin dili ile açıq bildirirdi.
1890-cı illerde ermeni milletçi burjuaziyasının tebeqeleşmesi rehber Daşnaksütyun partiyasını siyaseti deyişdirmeye mecbur etdi - partiya Ümumtürkiye inqilabi herekatında dayaq axtarmağa başladı: genc türklerle saziş bağladı; 1907-ci ilde daşnakların teşebbüsü ile Osmanlı imperiyasının bütün müxalifetçi partiyalarının Parisde qurultayı keçirildi. Qurultayda dövlet çevrilişi planı işlenib hazırlandı.
Çevriliş 1908-ci ilde heyata keçirildi, lakin daşnakların gözledikleri neticeni vermedi: yeni rejimde ermenilerin veziyyeti qetiyyen yaxşılaşmadı. Hem de genc türkler hökumeti teqsirkarları yüngülce cezalandırmaqla kifayetlendi. Bununla elaqedar olaraq ermeni siyasi daireleri yene de istiqameti deyişdiler ve özlerini ilkin dayaq bazasına - Rusiyaya üz tutdular. Bu defe çar hökumeti memnuniyyetle onlara meyl gösterdi. Dünya müharibesi yaxınlaşırdı; Milyukovun ifadesince, "Rusiya ile Türkiye arasındakı yol ayrıcında mesken salmış" ermeniler böyük siyasi ehemiyyet kesb etdiler. 1913-cü ilde rus diplomatları müteşekkil ermeni burjuaziyası ile saziş bağladılar ve "mezlum ermenilerin müdafiesi" uğrunda açıq çıxış ederek şerq vilayetlerinde islahatlar keçirilmesi telebini ireli sürdüler. Almaniyanın müdafie etdiyi Türkiye hökumeti inadlı müqavimetden sonra 1914-cü ilde (26/1) islahatlar haqqında saziş imzalamağa mecbur oldu. Hemin sazişe göre ermeniler dövletlerin, birinci növbede Rusiyanın nezareti altında idareetme, dil, herbi mükellefiyyet ve i. a. sahelerde çox geniş muxtariyyet almalı idiler.
Rusiyanın bu müdaxilesi saziş imzalanandan azacıq sonra başlanmış dünya müharibesi zamanı ermenilerin veziyyetini xeyli ağırlaşdırdı, hem de müharibe başlanan kimi daşnaksutyunlar "Böyük Ermenistan" şüarını yeniden ortaya atdılar, üstelik esas etibarile Türkiyenin ferari ermenilerinden ibaret könüllü desteler yaratmağa başladılar…
1917-ci il fevral inqilabı ermeni meselesinin tarixinde yeni dövr açdı. Bir il erzinde Zaqafqaziya Rusiya ile elaqe saxlamaqda davam edirdi ve Petroqraddan direktiv almış Xüsusi Zaqafqaziya Komitesi terefinden idare olunurdu…
1917-ci ilin oktyabrında daşnaqların rehberliyi altında ermeni milli konqresi toplaşdı. Konqres Ermenistanla Rusiyanın diger hissesinin elaqesini tesdiq etdi ve Türkiye Ermenistanının dünya müharibesi zamanı rus qoşunları terefinden işğal olunmuş erazilerinin Rusiyada saxlanılması telebini ireli sürdü. Konqresde Tiflisde yerleşen ermeni "milli merkezi" ve 15 üzvden ibaret Milli şura seçildi…
Merkezi dövletlerin darmadağın edilmesi ermeni burjuaziyası qarşısında yeni ve geniş imkanlar açdı: müharibeden sonra yaranmış şeraitde ermeniler qaliblere tekce Türkiye eleyhine (Kilikiyada) deyil, hem de Sovet Rusiyası eleyhine (Zaqafqaziyada) dayaq kimi çox "lazım idiler". Ermeni meselesi yeni, evvelkinden daha böyük ehemiyyet kesb edirdi. Bununla elaqedar olaraq "qalib dövletler" her şeyden evvel en tehlükeli saydıqları "Sovet" istiqametinde özlerinin müvafiq "ermeni bazası"nı yaratmaqdan ötrü tedbirler gördüler.
Daşnakların Ermenistan respublikası müttefiqlerden Kars vilayetini, İrevan quberniyasını geri aldı ki, bu da Ermenistanın erazisinin 17.500 ingilis kvadratmiline, ehalisinin 1.510.000 nefere (795.000 nefer ermeni, 575.000 nefer müselman, 140.000 nefer diger millet) çatmasına imkan verdi. Daşnaklar bununla kifayetlenmeyerek, Gürcüstanın terkibindeki Axalkalaki ve Borçalı erazilerine ve Azerbaycanın terkibindeki Qarabağa, Naxçıvan diyarına, böyük Yelizavetpol quberniyasının cenub hissesine yiyelenmek iddiasında olduqlarını bildirdiler. Hemin erazileri zorla ilhaq etmek cehdleri (ingilislerin Zaqafqaziyanın işğal etdikleri dövrde) Gürcüstanla müharibeye (dekabr 1918) ve Azerbaycanla uzun, qanlı mübarizeye sebeb oldu. Neticede mübahiseli rayonların ehalisi 10-30 % azaldı ve bir sıra yaşayış menteqeleri sözün esl menasında ermeniler terefinden yerle-yeksan edildi…
İngilterenin Yaxın Şerqdeki veziyyetini möhkemlendiren tedbirler - 1919-cu ilde İranla müqavile bağlaması ve Konstantinopolu işğal etmesi (16/ III-1920) onun Ermeni meselesine marağını tam-kamal soyutdu: 1919-cu ilin axırlarında İngilisler Zaqafqaziyanı terk etdiler ve San-Remodakı konfransda (aprel-may-1920) Ermenistanın taleyi meselesi… lazım olmadığı üçün Qerbi Avropa imperialistlerine - Şimali Amerika imperialistlerine verildi…
Belelikle iki "ermeni bazası"ndan biri leğv edildi. Ermeni meselesi Zaqafqaziyada cemleşdi. "Böyük Ermenistan"la bağlı bütün ümidlerinin açıq aydın puça çıxmasına baxmayaraq, daşnaklar burada davakar milletçilik siyaseti yeritmekde davam edirdiler. Sovet serhedi Ermenistanın şimalı boyu müeyyen edilenden sonra onların veziyyeti xeyli ağırlaşdı: daşnakların terrorçu rejiminden, saysız-hesabsız talan ve müharibelerden tenge gelen, daim aclıq ve dilençilik şeraitinde yaşayan Ermenistanın xalq kütleleri kor-tebi suretde Sovet hakimiyyetine can atırdılar. Bakıda Sovet hakimiyyeti qurulandan cemi üç gün sonra Ermenistanın bir sıra menteqelerinde üsyanlar qalxdı (Aleksandropolda hetta bir neçe saatlığa Sovet hakimiyyeti elan edildi). Üsyanlar daşnaklar terefinden vehşicesine yatırıldı. Diger terefden, Sovet Rusiyası ile Ankara arasında 1920-ci ilde başlanmış dostluq münasibetleri daşnak Ermenistanı ile toqquşdurdu, çünki daşnak Ermenistanı adları çekilen dövletlerin birleşdikleri yolda düşmen qüvve kimi dururdu.
Buna göre de daşnaklar Ankara hökumetinin başının Qerbdeki yunan-ingilis cebhesinde mübarizeye qarışmasından istifade edib Türkiye terefden özlerinin tehlükesizliyini temin etmeyi qerara aldılar, çünki Sovet Rusiyası tecavüzkar emeliyyatlara qetiyyen cehd göstermirdi. İrevan hökumeti Qarabağın, Naxçıvanın ve Sovet Federasiyasına açıq-aydın meyl eden erazilerin ona verilmesi teklifi ile razılaşdı (1920-ci ilin iyununda), eyni zamanda daşnak qoşunlarının başçılarına mexfi emr verdi ki, adları çekilen erazilerde partizan emeliyyatlarına başlasınlar. Bu emeliyyatlar 1920-ci ilin sentyabrında başlandı. Eyni zamanda ingilislerden silah almış daşnaklar Kars vilayetini ve İrevan quberniyasının her yerinde müselman ehalinin kütlevi qırğınını töretdiler. Şuragöl, Şerur-Dereleyez, Kaqızman, Sürmeli, Karakurt, Sarıqamış rayonlarını yandırıb küle dönderdiler: "belelikle özlerinin arxa cebhesini temin ederek" Maku serdarının kömeyine arxayın olub Oltuya ve Kaqızmana hücuma keçdiler…
1920-ci ilin dekabrında (Ermenistanda) Sovet hakimiyyeti quruldu. 1921-ci il Rusiya-Türkiye müqavilesi Aleksendropol müqavilesini leğv etdi, Ermenistanla Türkiye arasındakı serhedi indiki xetler şeklinde müeyyenleşdirdi.
Hemin andan - ermeni xalqının yeni dövlet quruluşu yaranmasından beri ermeni meselesinin aradan qalxdığını hesab etmek olar. Düzdür, Ermenistanın sovetleşmesinden sonra Qerbi Avropa imperialistleri Lozanna konfransında ermeni meselesi ile möhtekirlik etmeye daha bir cehd gösterdiler - "Ermeni ocağı" yaratmaq, "milli azlıqlar"ın müdafiesi üçün Milletler Birliyinin nezareti altında Konstantinopolda xüsusi orqan tesis etmek layihesi ireli sürüldü; lakin bu, yalnız ve yalnız Türkiye nümayende heyetinin Mosul meselesinde güzeşte getmeye mecbur etmek meqsedi güddüyü üçün lazımi güzeştler edilen kimi, layihe aradan götürüldü…
Ermenilere yegane real kömeyi Sovet Rusiyası gösterdi. 1923-cü ilin yanvarın 27-de Çiçerin yoldaş Lozanna konfransına bildirdi ki, Rusiya ve Ukrayna hökumetleri xaricdeki ermeni qaçqınların böyük bir hissesini öz erazilerinde yerleşdirmek niyyetindedir. Bu zaman Çiçerin yoldaş tamamile haqlı olaraq gösterdi ki, Sovet nümayende heyeti Ermeni meselesinin müzakiresinde iştirak etmekden uzaqlaşdırıldığına göre hemin mesele lazımi şekilde hell oluna bilmezdi. Çiçerin yoldaşın mektubu xaricdeki ermeni dairelelerinde hedsiz derecede güclü eks-seda doğurdu: bir sıra xeyriyye cemiyyetleri, partiyalar sovet hökumetine minnetdarlıqlarını bildirdiler, hemçinin Rusiyanın teklifinin heyata keçirilmesine dair planları haqqında melumat verdiler.
"Böyük Ermenistan" proqramının tamamile, hemişelik süquta uğraması, indi Sovet Ermenistanında aparılan çox böyük teserrüfat ve medeniyyet işleri "diaspor"dakı ermeni siyasi partiyaları arasında qeti dönüş yaratdı. Ermeni burjuaziyası ve ziyalıları partiyası - liberal demokratlar (ramkavarlar) indi Sovet Ermenistanına mehriban münasibet besleyirler. Onların Ermenistana gönderdikleri "keşfiyyatçılar" Sovet hakimiyyetinin dinc quruculuq işleri ile tanış olmuş, neticede ramkavarların metbuatında Sovet ölkesine böyük reğbetle yazılan materiallar verilmişdir. Hetta milletçi Qnçaq partiyası da bu cür mövqe tutmuşdur.
Evvelki kimi Sovet Ermenistanına hedsiz nifret besleyen yegane partiya Daşnaksutyundur. O, yene de silahlı müdaxileni, ölkenin daxilinde partizan müharibesi aparmağı ve üsyan qaldırmağı tebliğ edir, halbuki bu istiqametde gösterilen son cehd yeni 1921-ci ilin fevralında Vratsyanın eksinqilabi çevrilişi tam uğursuzluqla neticelenmiş, ölkede qısa, lakin qanlı vetendaş müharibesi doğurmuşdu. İndi Daşnaksutyün partiyası menevi cehetden çürümekdedir, hetta mühacir kütleler arasında nüfuzunu itirir - hazırda qaçqınların Sovet Ermenistanına köçürülmesi üçün Avropada ve Amerikada yığılan (esas etibarile daşnaksakanların Qırmızı Xaç Cemiyyeti terefinden) vesaiti menimsemek hesabına dolanır. Yeri gelmişken ermeni mühacirleri arasında en vicdanlıları özlerinin evvelki istiqametini deyişir ve keçmişden el çekerek, teqsirlerini boyunlarına alıb Vetene qayıdırlar.
Sovet çevrilişinden sonra Daşnaksutyün şübhesiz tam ölüme mehkumdur ve bu ölümle Ermeni meselesinin tarixinde yeni sehife açılır.
V.QURKO - KRYAJİN

[Gokcebala]

Yer: Azerbaycan, Hocali 26/02/1992

Elleri bir agaca arkadan baglanan hamile bir kadinin basina dikilmis
olan iki Ermeni yazi tura atiyordu. Bu kanli kumari yaklasIk 100 yil
önce Anadolu topraginda Kars'ta Agri'da Van'da Erzurum'da da atalari
oynamisti.Onlardan duymuslardi. Karni burnunda çaresiz bir Azeri
kadinin dogumu oldukça yakin görünüyordu. Çaresiz kadin bir hazan
yapragi gibi titriyordu. Elbiseleri yirtik, ayaklari
çiplakti...Ermenilerin uzun boylu olani elindeki AK-47 model Rus
yapimi otomatik tüfeginin namlusuna monte edilen seyyar kasaturayi
çikartirken, digeri elindeki demir parayi havaya atti

:-Akçik, manç?..
(Kizmi, oglan mi?)

-Akçik...
(Kiz)

Bu cevap üzerine 'oglan' diyerek bahse giren Ermeni, elindeki kasatura
ile hamile kadinin karnini bir hamlede yarip çocugu çikartti.Kan b!
ürülügözleri bebegin kasIklarina kilitlendi.

-Tun sahetsar,inger...
(Sen kazandin, yoldas)

-Yes sahetsapayts ays bubriki inç bes bidigisdana...
(Ben kazandim ama bu bebek nasil beslenecek?)

-Mayrigi bedge gisdatsine.
(Annesi besleyecek elbette)

Bunun üzerine daha kisa boylu olan Ermeni, bir hamlede kasaturaya
geçirdigi bebegi annesinin gögsüne yapistirdi:

-Mayrig yerahayin zizdur.
(Çocuga meme ver)

Ayni dakikalarda Hocali'nin baska bir semtinde tek kale futbol maçi
hazirligi vardi. Iki kesIk Azeri kadin basini kale diregi yapmislar,
top arayisina girmislerdi.Basi tirasli bir çocuk bulup getirdiklerinde
ise Ermeni çeteci sevinçle bagirdi:

-Asixn ma/,çimi yev bizdige, aveg gindirnadabidi. Gidiresek...
(Bu hem saçsiz hem de küçük, iyi yuvarlanir. Kopartin...)

Ayni anda çocugun gövdesi bir tarafa,basi da orta yere düsmüstü...

Ermeniler zafer naralari! atarak, kanli postallari ile kesIk çocuk
basina vurarak kanli bir kaleye gol atmaya çalisiyordu.

Bu iki olay Hocali'da bundan çok degil yalnizca 14 yil önce yasandi.
Her iki olay da ermeni çetecilerin katliamlarina bizzat sahit olan
görgü taniklarinin anlatimlaridir.

Ne yazik ki 26 Subat 1992 günü binlerce Azeri türlü yöntemlerle
vahsice katledilmistir. Ajanslar,katliam haberini bütün dünyaya hizla
geçerken, arsi titreten agir bir vahset yasanan Hocali halkindan geri
kalanlar ise çaresizlik içinde kivraniyordu.

Türkiye'de büyük bir dehset uyandiran katliama iliskin ilk görüntüler
ise TRT araciligi ile duyurulmustu. Bütün olanlari batili gazeteciler,
özellikle de New York Times belgeledi.

26 Subat'ta güçlü silahlarla donatilmis Ermenistan silahli kuvvetleri
ile Hankendi'nde konuslanmis bulunan Albay Zarvigarov komutasindaki
366'nci Rus Motorize Alayi, Hocali'ya saldirarak tarihin en vahsî
katliamlarindan birini yaptilar.

26 Subat! gecesi Rus motorize alayinin tanklarindan açilan top ve
roket saldirilari ile Hocali Havaalani kullanilamaz hâle getirilerek
kentin dis dünya ile iliskisi de tamamen kesildi.

Savunmasiz kalan kente giren Rus destekli Ermeni askerleri, çocuk,
yasli, kadin, bebek demeden birçok insanimizi vahsîce katlettiler.
ermenilerin isgal ettikleri Hocali'da dehset verici olaylar yasandi.

Canli canli insanlarin kafa derilerini yüzdüler,

Sag olarak ele geçirdiklerini ise sistematik bir iskenceye ve tibbî
deneylere tâbi tutarak, insanlik disi muamelelere maruz biraktilar.

Hizar ve testereler ile diri diri insanlarin kol ve bacaklarini
kestiler.

Genç kizlarin önce saçlarini,sonra da kafa derilerini yüzdüler.

Babanin gözü önünde evladini, evladin gözü önünde babayi kursunlara
dizdiler.

KesIk kafalari sepetlere doldurdular.

Peki neydi bu düsmanlik?

Ermenistan'daki okul duvarlarinda asilan haritalarda Türkiye'nin 12
ili yer almaktayken, Ermenistan'in bayraginda Türkiye hudutlari
içindeki Agri Dagi'nin resmi varken, Ermenistan Millî Marsi'nda
'Topraklarimiz isgal altinda, bu topraklari azat etmek için
ölün,öldürün' denmekteyken, baskaca bir neden aramaya zaten gerek yok
sanirim.

Daglik Karabag Bölgesi'nde bulunan Hocali'ya, eski Sovyet Ittifaki
Silahli kuvvetleri'ne ait 366.Alay'in destegi ile Ermeni Silahli
Kuvvetleri tarafindan düzenlenen saldirilar sonucu 613 Azerbaycan
Türk'ünün hayatini kaybettigi resmî olarak açiklandi. Ancak kayip
sayisinin bu rakamlarin çok çok üstünde oldugu bilinmektedir.

56 hamile kadin karni yarilmis durumda bulunmustur.

Bu alçak saldirida 487 kisi agir yaralanirken, 1275 kisi ise rehin
alinmis,geri kalan nüfus da bin bir zorlukla canini kurtarmis ancak bu
olayin tahribatindan ruhlari ve hafizalari asla bir daha
kurtulamamistir.

Sahitlerin anlattiklarini dinleyenler önce kulaklarina inanamadi.!

Fakat katliam sonrasi Hocali'ya girdiklerinde ise, görgü taniklarinin
abartmadigini kisa sürede anladilar. Hocali'da katliam bölgesini gezen
Fransiz gazeteci Jean-Yves Junet'nin gördükleri karsisinda
söyledikleri, katliamin boyutunu da anlatiyordu:

'Pek çok savas hikâyesi dinledim. Fasistlerin zulmünü isittim,ama
Hocali'daki gibi bir vahsete umarim kimse tanik olmaz' Peki 26 Subat
1992 günü yasanan bu katliamin emrini kim vermisti; Ermenistan Devlet
Baskani sifatini tasiyan Robert Koçaryan denilen kirli katilden
baskasi degildi. Yaptigi terör faaliyetlerinin orani nispetinde terfi
eden Tasnaksutyun örgütü liderlerinden Robert Koçaryan, 20 Mart
1996'da Ermenistan Basbakani oldu.

Karabag'da baris istedigi için asiri milliyetçilerin tepkisine daha
fazla direnemeyen Levon Ter Petrosyan istifa edince de 30 Mart 1998
yilinda ondan bosalan Devlet Baskanligi koltuguna,'Hocali Katlia! mi'
bas sorumlusu olan azili terörist Robert Koçaryan oturdu.

Ermeniler Türk hamile kadinlarina tecavüz edip karnini hamile oldugu
halde tas ile doldurup öldürmüsler ve küçük Türk kizlarina tecavüz
edip öldürmüslerdi.

Ulkemizde sadece 1 Ermeni öldürüldü diye yürüyüs yaptilar ve o kadar
arastirdilar ama hiç bir insan kalkip ta bu masum insanlara iskence
edilip öldürüldükleri için yürüyüs yapmadi..

Yaziklar olsun .

ALİNTİ

[kagan36]

Ülkümüz Türk Birliği ve tek vücut olmak,ama daha kendi aramızda dayanışma yapamıyoruz.Türkçüyüz,milliyetçiyiz,bozkurttuz ama tarihimizde bile bir olamıyoruz.Her kafadan bir ses kendi tarihimizi bile gençlerimize öğretemedik.
Yakın tarihimizde ABD'nin adını bile anmadık anmak içinde çaba sarf etmedik sesiz kaldık.Yunan'ın Ege'ye çıkmasına,Sinop sahillerinde Yunan'a eskortluk ettiğini,Milli eğitim bakanlığımızı ABD'li bir bürokrata emanet ettiğimizi,bugünkü yetişen aydınlarımızın kendi mirasımızdan nasıl mahrum ettiğimizi anlatamadık anlatamıyoruz.
Hal böyle oluncada; Karabağ'a,Kıbrıs'a,Bosnay'a,Musul'a,Kerkük'e,Filistin'e ve daha nicelerine ses çıkaramadık,çıkarmıyoruz.Onun için içimizden bugün birileri çıkıp evet Ermeni haklıdır diye biliyor."Tarihine sahip çıkmayan geleceğine sahip çıkamaz" sözü yerinde ve zamanında söylenmiştir.
Emparyalist güçler hiçbir olgudan çekinmeden istediğini yaparken tarihini başkalarına bırakanlar sesiz kalmaya mahkümdur.Ne zaman aslımıza döner kendi tarihimizi kendimiz araştırırız işte o zaman yetiştirdiğimiz gençlerimize geleceğimizi güvenle emanet edebiliriz.Hey hat seni sezsizliğe gömen zinçirlerden ne vakit kurtulacaksın ve Şanlı Tarihini Yeniden Yazacaksın......Saygılarımla.

[Turkmeneli]

HOLLANDA DA HOCALI MITINGI

Gencehan Aşkın

Hollanda Azerbacan Kültür Derneği Matbuat sözcüsü

Hollanda’ nın Lahey şehrinde 17 yıldan beridir faaliyet gösteren Azerbaycan Kültür Derneği bu yıl da Hocalı anıtının önünde düzenlediği mitingte 25 Şubat 1992 yılında soykırıma uğramış Hocalı şehitlerini andı.

Mitinge Hollanda’ nın çeşitli şehirlerinden gelenlerin yanısıra Belçika ve Almanya’ dan da katılımlar oldu. Özellikle Almanya’ nın Hagen ve Gelsenkirxen şehirlerinde yazar Orhan Aras’ ın teşkilatlandırdığı gençlerin otobüslerle Hollanda’ ya kadar gelmeleri, Hollanda’ daki Azerbaycan Türkleri için büyük bir moral kaynağı oldu.


















Daha fazla bilgi icin; www.Turkazned.com

[Goykultu]

bana öyel geliyor ki her zaman içimizden satılmış bir-kaç nüfuzlu kimseler bu olayların tam açılması ve yargılanması ve suçluların cezalandırılması, yahud gereken cevabı harbi olsa bile verilmesini önlemişdir, önlüyor, ne yazık ki, uzun bir süre de önleyecekdir. biz ermenilerden önce kendi içimizde olan allak-bullak fikirlileri bulub ortadan bir şekilde-hukuken kaldırmalı, sonra ise tarihi oyunun sonuna doğru en önemli adımı, "bu bizim sorunumuzdur, biz de laik bildiyimiz şekilde hall edeceyizdir. ne abd, ne ab, ne de başka şerefsizler işimize karışamazlar.
(kendime soruyorum--siyasetden uzak durmak mümkün mü şimdi)
ben türkü, şiir falan bilmem ama insanın nasıl insan olması gerektiyini çok iyi bilirim.
insan ola bilmeyenlere önce yardım eder, olmazsa acırım. ermenilere acıma döneminin üstündün yüz yıldan fazla bir zaman keçdi

[Vuslatim]

URL; http://www.dailymotion.com/related/x9zyep/video/x8q114_khojaly-massacre-kharabakh-occupyed_webcam



<embed src="http://www.dailymotion.com/swf/x8q114&related=0" type="application/x-shockwave-flash" width="480" height="365" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always">

[Gokcebala]

Bahçeli'den Hocalı Soykırımı mesaj
Milliyetçi Hareket Partisi Genel Başkanı Sayın Devlet Bahçeli'nin "Hocalı Katliamının Yıldönümü" hakkında yaptıkları yazılı basın açıklaması.




Bundan tam 20 yıl önce, Azerbaycan’ın Dağlık Karabağ Bölgesi’nin Hocalı Kasabasında sahnelenen Ermeni vahşeti 21’nci asrın en büyük facialarından ve felaketlerinden birisi olarak tarihe geçmiştir.

Dönemin Rus zihniyetinin, bu kıyımın gerçekleşmesinde önemli oranda payı, katkısı ve müdahalesi olduğu bugün daha da netleşmiştir.

25-26 Şubat 1992 tarihinde Hocalı, Ermeni azgınlığının ve acımazsızlığının iğrenç yüzüyle karşılaşmış ve bu kapsamda soydaşlarımız ağır ve kanlı bir saldırıyla sarsılmıştır.

106’sı kadın, 63’ü çocuk, 70’ten fazlası yaşlı olmak üzere 613 Azerbaycanlı kardeşimiz hunharca ve alçakça katledilmiştir.

Sayıları binleri bulan soydaşımız ise yaralanmış, rehin düşmüş ve de kaybolmuştur.

Taşnak ve Hınçak terör örgütünün uzantıları, Türk milletine dinmeyen ve önü alınmayan düşmanlıklarını kan dökerek, masum insanları yok ederek göstermişlerdir.

Hocalı dramı, Türk milletine karşı işlenmiş bir insanlık suçu olup, failleri de her daim katillikle ve canilikle aynı kategoride değerlendirilecektir.

Soydaşlarımızın ırzına, namusuna, şerefine, hayat ve varlık haklarına kast etmeye cüret eden Ermeni ahlaksızlığını aziz milletimiz lanetle ve nefretle hatırlayacaktır.

Diğer taraftan sözde Ermeni soykırım yalanını, her düzeyde yoğunlaştırdıkları propagandayla meşrulaştırmaya, onaylatmaya ve kabullendirmeye çalışanların, Hocalı’yı akıllarına dahi getirmemeleri kendi köksüzlüklerinin ve kimliksizliklerini eseri ve sonucudur.

“Hepimiz Ermeniyiz” korosunun, diasporanın gönüllü elçiliğine soyunanların, Ermeni açılımıyla tabuları yıkmaktan, önyargıları aşmaktan bahsedenlerin aynı zihniyetin farklı yüzleri olduğu kuşku götürmez bir gerçek olarak karşımızdadır.

Türk milletine aidiyeti yürekten sahiplenmeyenlerin buldukları ilk fırsatta başkası olma konusundaki ısrar ve tercihlerinde esasen şaşılacak bir yan ve taraf bulunmamaktadır.

AKP hükümetinin cesaretlendirmesi ve teşvik etmesi sayesinde bu ilkellik başını kaldırmış ve ülkemiz içine girdiği dar koridorda milli gerçeklerinden adım adım uzaklaştırılmıştır.

Özelde Hocalı, genelde Dağlık Karabağ’daki insanlık ayıbını görmek istemeyenlerin, sözde Ermeni soykırım iddiaları üzerinden Türk milletini yargılamaya girişmeleri ve bunun için sistematik faaliyet yürütmeleri insafsızlığın ve yüzsüzlüğün bizatihi resmidir.

Bu nedenle değişik ülke parlamentolarında kabul edilen sözde soykırım ve inkâr yasaları en başta milli vicdanlarda hükümsüz kalacak ve hiçbir anlam ihtiva etmeyecektir.

En son olarak Fransa Parlamentosunda siyasi kaygılarla tarihimizi sanık sandalyesine oturtmaya yeltenenler, şayet haysiyet ve insaniyetten mahrum değilseler, dikkatlerini Hocalı’ya vermeli ve oradaki zalimliklere odaklanmalıdırlar.

Hocalı katliamının 20’nci yılında, “Dağlık Karabağ”da süren Ermeni işgalinin son bulması; evinden, yurdundan ve toprağından uzak kalan soydaşlarımızın haklarının iadesi uluslararası toplumun en ciddi görevleri arasındadır.

Ayrıca, Hocalı katliamı üzerinden sinsi ve gizli niyetlerini yürütmeye çalışanlara, lobi çalışması ile müşterek sızımızı kullanma amacı taşıyanlara da çok dikkat edilmesi ve fırsat verilmemesi her milliyetçi-vatanseverin sorumlulukları arasındadır.

Bu duygu ve düşüncelerle, Hocalı katliamının 20’nci yıldönümünde, hayatlarını kaybeden soydaşlarımıza Cenab-ı Allah’tan rahmet diliyor, Ermeni mezalimini şiddetle kınıyorum.

Unutulmasın ki, tek millet, iki devlet halinde olduğumuz Azerbaycan Cumhuriyeti’nin esaret altında bulunan vatan parçasına kavuşması vazgeçilmez ve yeri doldurulamaz bir gereklilik ve zorunluluktur.

Türk milletinin duası, desteği ve isteği de her zaman buna yönelik olacaktır.

ALİNTİ SON KELA