Bozkurt NET

[turkiyem20]

- Baba Bush’un 1991’de ifadelendirdiği ve Prof. Fukuyama’nın “Tarihin Sonu” teziyle destekli ABD merkezli “Yeni Dünya Düzeni” yaklaşımı, bugün oğul Bush tarafından dünya siyasal atmosferinin odağı haline getirilmeye çalışılmaktadır. Bu konuda 11 Eylül sürecinden fazlasıyla yararlanılmıştır. Yeni egemenlik çabaları için meşrulaştırıcı unsurlar üretilmiştir. W. Bush öncesinde temelleri atılan “Haydut Devlet”, Önleyici Vuruş “Asimetrik Savaş” gibi yeni kavramlar; hem tehdit konusunda yeni algılamaların oluşumuna dayanak oluşturmuş hem de algılanan tehdidin ortadan kaldırılmasının gerekçesi olmuştur. Bu kapsamda 2002 yılında ortaya konan yeni “Ulusal Güvenlik Stratejisi: Bush Doktrini” ABD açısından gelinen sürecin en kapsamlı ve en iddialı ama aynı oranda tartışmalı belgesi olarak boyutlanmıştır.
- Bush Doktrini, Avrasya stratejisinin başarıyla uygulanabilmesi için, olası güvenlik sorunlarının aşılmasına yönelik genel bir çerçeve çizmektedir. Bu boyutuyla birçok küresel ve bölgesel aktörün hareket alanını kısıtlayıcı, stratejik öngörülerini zedeleyici anlamlar içermektedir. Bu durum, uluslararası zeminin kurum ve kavramlarıyla da çelişkiler yaratmaktadır. Başta Birleşmiş Milletler ve temsil ettiği uluslararası hukuk zemini olmak üzere, uluslararası ilişkilerin bilimsel dayanakları zaafa uğratılmaktadır.

[turkiyem20]

- Birleşmiş Milletler Örgütü’nün yeterliliği yeterince tartışılmadan, eksiklikleri giderilmeden, tüm dünyanın ortak katkısıyla yeni bir yapılanma ihtiyacı netleştirilmeden, BM’nin yarattığı boşluğu üstelik bu boşluğun yaratılmasında katkısı olan ABD tarafından tek başına doldurulmak istenmesi, dünya barışı, refahı ve güvenliği adına, adil ve kalıcı bir ortam sunmamaktadır.
- 21. Yüzyılda silahsızlandırmayı savaşla çözmek, bir başka ülkenin rejiminin değiştirilme hakkını kendinde görmek, özgürlük götürüleceği söylenen sivil halkın ölümlerinden sorumlu olmak, her türlü enformatik önlemlere rağmen bir ülkenin işgal edilmesi görüntüsünden kurtulamamak ABD-İngiltere güçlerinin Irak’ta yarattığı atmosferin uluslararası düzeyde öne çıkan çelişkilerini yansıtmaktadır.
- ABD tarafından tehdidi eyleme geçmeden kaynağında yok etme stratejisi olarak savunulan “önleyici savaş” yaklaşımının, başka ülkeler tarafından da kendi çıkarları için benimsenmesi durumunda nasıl bir ABD tavrı ve nasıl bir uluslararası ortamın yaratılacağı sorunun bir başka boyutunu oluşturmaktadır.

[turkiyem20]

- Bu tablo diğer ülkeler için belirsizlikler, kaygılar ve zaman zaman tepkilerle karşılanmaktadır. Örneğin; Almanya ve Fransa tarafından ABD’nin “asimetrik savaş” hakkı “asimetrik bir tehdit” olarak görüldüğü söylenebilir. Nitekim Almanya Başbakanı Schröder’in şu sözleri sorunun yönünü belirlemektedir. “Artık koruyucu bir güç istemiyoruz. Eşit ilişki istiyoruz. Eğer ortaksak, ortaklar farklı görüşlerde olabilirler ve bunu da karşılıklı olarak kabul etmek durumundadırlar”. Kanada Başbakanı’nın “Rejimleri değiştirmeye başlarsak nerede duracağız? Buna kim karar verecek? Bugün Saddam, yarın kim? Önceliği kim belirleyecek?” sözlerinde altını çizdiğimiz sorular hiç kuşku yok ki, büyük çoğunluğun zihnini meşgul etmektedir. Çünkü bilinmektedir ki, bu sorular ve yanıtları, uluslararası ortamın hukuksal zemininin geleceğini de somut olarak biçimleyecektir.

[turkiyem20]

Türkiye’nin Yeri


Bütün bu gelişmeler içinde Türkiye’nin konumu ve geleceği adına söylenebilecek ilk şey, öncelikle Soğuk Savaş’ın bittiğini görerek, yeni dönemin yeni koşullarla ve yeni çıkar ilişkileriyle biçimlendiği gerçeğiyle Türkiye’nin vakit kaybetmeksizin buluşmasıdır. Herşeyin çok daha ulusal çıkarlar zeminine oturduğu, blok bağımlılığın terk edildiği, eski ittifakların ve müttefiklik ilişkilerinin değişime uğradığı, bu noktada yenilenme ihtiyacı gösterenler yanında terk edilmesi gerekenler olduğu artık bir an evvel görülmelidir.

[turkiyem20]

Türkiye Ne Yapmalı?


- Yeni bağımlılık arayışlarından, tek seçenekli ve tek taraflı ilişki sığlığından, kendine güvensiz ve hedefsiz bir ülke görüntüsünden, kısa-orta ve uzun vadeye yayılmış stratejik öngörü zenginliğinden uzak, günü yaşayan geleceği tasarlamayan bir ülke kimliğinden kurtulmadıkça,
- Kendi iradesiyle dışa açılmak yerine, dış baskılarla kendini korumasızca dışa açarak, ulusal pazarını, piyasasını, yani ekonomisini ülke çıkarları doğrultusunda denetleyemedikçe,
- Özellikle mali sermaye hareketlerinde istikrar bozucu, kırılgan ve yönlendirme amaçlı davranış biçimini engellemedikçe,
- Bugün ulusal gücün en temel bileşenleri olan, stratejik nitelikli ileri teknolojinin üretilmesi, pazar-piyasa etkilerini artırılması ve doğal kaynak egemenliğinin başarılması hedefinden uzak durdukça,
- Çiftçisinden, memuruna, küçük esnafından, büyük sanayicisine, bürokratından politikacısına, askerinden akademisyenine, işçisinden köylüsüne tüm halk kitleleriyle ulusal çıkarlarda buluşulmadıkça,
- Toplumsal çıkarlar bireysel çıkarların önüne geçirilmedikçe,
- Dar bir çıkar çevresinin siyasal ve ekonomik güç üzerindeki ülke ve geniş halk kitlelerinin çıkarlarıyla çelişen egemenliği kaldırılmadıkça,
- Çevresinde barış kuşağı yaratarak, komşularıyla ilişkilerini geliştirerek, yeni dayanışma ve işbirliği zeminleri üretmedikçe,
- Çok seçenekli dış ticaret ve dış politika hedefini öncelikli kılarak, jeopolitik konumunun öngördüğü gibi Avrupalı kimliğini, Asyalı kimliğiyle dengelemedikçe,
- Geleceğin güç ilişkilerini belirleyecek olan Avrasya jeopolitiğinde etkin olabilmenin stratejisini geliştirmedikçe,
- Kendi tehdit algılamalarının bir gereği olarak ekonomi, kültür, hukuk gibi alanları da içine alan geniş ve etkili yeni bir ulusal güvenlik stratejisi geliştirmedikçe,
- “Ölümü gösterip sıtmaya razı edilen” bir ülke görüntüsünden kurtulmadıkça,
- Borç sarmalına kilitleyerek bundan yarar sağlayanların koşullandırmalarıyla yaratılmış “biz adam olmayız” aşağılanmasından kurtulmadıkça,
- Yeniden topyekûn bir kurtuluş stratejisi geliştirmedikçe,
- Yeniden kalkınma heyecanını hissederek, benlikli ve kimlikli bir yükseliş hedeflemedikçe,
Türkiye’nin yarınına güvenle bakması beklenemez.
Türkiye’nin Irak’ta yaşanılanların kendisine olan yansımalarını bu geniş çerçevede görmesi, bundan gelecek adına sonuçlar üretmesi ve herşeyi tüm açıklığıyla ve gerçekliğiyle, halkıyla paylaşması zorunluluk haline gelmiştir. Bu paylaşımın başarılması, psikolojik savaşın içine çekilmiş Türkiye görüntüsünden sıyrılmanın da zeminini yaratacaktır.
Jeopolitik Dergisi’nin ikinci yılının ilk sayısında son derece yoğunluklu ve ufuk açıcı analizlerle yeniden buluşmanın mutluluğuyla, saygılarımızla...