Bozkurt NET

[tevhitgulseven]

SAYIN ÜLKÜDAŞLARIM,
AMCAM RAHMETLİ AV. FAHRETTİN GÜLSEVEN NİNESİ VE BABASINDAN (ULU NİNEM VE DEDEM) DİNLEDİĞİ YAŞANMIŞ MEZALİM HATIRALARINI MANZUME ŞEKLİNDE YAZMIŞTI. BİRKAÇ GAZETEDE YAYINLANMIŞTI.
ERMENİ MESLELERİNİN GÜNDEME GELDİĞİ ŞU GÜNLERDE SİZLERE SUNMAK İSTEDİM.

RABBİM TÜM ŞEHİTLERİMİZE RAHMET ETSİN.

---------------------------------------------------------------------------------
Büyükannem Makbule Hanım’la, kardeşleri Tevfik ve Şükrü Beyler
Ve babam Sabri GÜLSEVEN’ in ruhlarına ithaf olunur..


ERMENİ MEZALİMİ

- Büyükanne, niçin böyle ağlarsın,
Her 12 Martta yasa batarsın?
İşgal felaketini bana anlatsan,
Derdime derdinden bir nebze katsan
- Ah! Ciğerparem, dur anlatayım
Başımdan geçeni bir bir sayayım:

İstila etmişti buraya Ruslar
Olmuştu dünya hepimize dar,
Gönüller elemli, gözler kan ağlar
Esaret zinciri dadaşı bağlar.

Bir soysuz, düşmana ihbarlar etti,
Kardeşim Şükrü’ yü zindana itti.
Türkler hesabına casus dediler,
Şükrü’nün başını böyle yediler.

Asılmadan önce ne metin idi
“Suçum yoktur, Allah için bilé dedi.
O, baş verirken millet uğruna
Düşmedik asla ye’sin ağına.

- Niçin duruyorsun, ne oldu sana?
Başladığın şeyi hep anlatsana
- Gözüm kararıyor, içim yanıyor
Kalbim o günleri bugün sanıyor.

İşte yavrum çile bitmediğinden,
Düşmanlar yurdumdan gitmediğinden,
Tebessüm kayboldu gül yanaklarda,
Dumanlar kesildi tüm ocaklarda.

Ermeni’nin zumlu saymakla bitmez,
İçimizdeki kin zamanla sinmez.
Kordan bir kıvılcım göğsünde sakla,
İnsanlık durdukça zumlu unutma.

Şükrü’nün acısı dinmeden daha
Kardeşim Tevfik’i verdim toprağa.
Acının üstüne acılar geldi
Babanın durumu kalbimi deldi.

Ermeniler hapsetti, halkı camilerde
Kardeşim Tevfik kaldı Köseömerde.
Sabri dayısını bulayım derken,
Yakayı ele verdi, bir sabah erken.

Erkekler camiden nakledildiler
Osman Ağanın evinde hapsedildiler.
Burada başladı; zulüm, işkence,
Şehrin üstüne çökmüştü gece.

Her öğün muntazam dayak yediler,
Bir yudum suyu rüyalarda gördüler.
Sabri’nin ateşi kızgın kor idi;

Yediği her yumruk bu ateşte eridi.
Burada mukaddesat çiğneniyordu,
Türklük gururu inciniyordu.

Haksızlık karşısında susmadı Sabri’m
Bu işkencelerde korudu O’nu Rabbim.
Üç günün sonunda bir grup insan

Evden ayrılarak götürüldüler
Kavak kapısında öldürüldüler.
Tevfik’le Sabri de bu grup ile
Birlikte gitmişti Kavakkapıya
Kapadılar hepsini bir tek odaya
Çağrıldı dışarıya iki masum Türk
Pencereden gördüler: silahlar Türk’e dönük.
Akıbet geldi başa iki Türk şehit oldu,
Bu zulüm karşısında yürekler gamla doldu.
İ
ki kişi daha gelsin demişler,
Barakadakiler yemin etmişler,
Çağrılan çıkmayınca başlamış yalım ateş,
Kahramanlıkta her Türk birbirine olmuş eş.

Yere kapaklanarak hücumdan korunmuşlar,
Bir ok gibi gerilip düşmanları vurmuşlar.
İlk hücumda alınmış düşman elinden silah,
Yardım etti onlara ancak Hazreti Allah.

Birkaç tüfek önünde derhal panik başladı,
Kurşunlar bitince de düşman taşla haşlandı.
Türkler bu hücumda birkaç şehit verdiler,
Hakkın divanına şan şerefle erdiler.

Of! İşte o gün, Tevfik; elde tüfek giderken
Bir düşman kurşunu ile bacağından vurulmuş,
Tabyaların dibinde yarasını silerken,
Sabri’me öğüt verip, O’nu bağrına basmış,
“
Din için, millet için ölüm şereftir elbet,
Benim nöbetim bitti, nöbet sendedir elbet”
Diye Tevfik orada ruhunu teslim etmiş,
Sabri yolu şaşırıp ateşe doğru gitmiş,
Kurşun yağmuru altında yavrum çaresiz kalmış,
Bulduğu bir çukurda kendisini saklamış.

Ertesi gün ordumuz şehri düşmandan aldı,*
Sabri’m ikindiye dek karlar altında kaldı.
Türk askeri Sabri’mi bulup eve getirdi,
Acıklı hikâyeyi bu suretle bitirdi.

Uzun tedavilere rağmen ayağı sakat kaldı,
Ümidim, dayanağım yalnız Sabri’m vardı.
Şimdi anladın mı neden ağlarım,
12 Martlarda yasa batarım..


Av. Fahrettin GÜLSEVEN
*12 MART Erzurum'un Ermeni işgalinden kurtuluşu