Bozkurt NET

[ATILLA9]

Ahlak sorunu

Ülkücüyle kafa bulmak" başlıklı yazının bazı yanlış anlamalara ve alınganlıklara sebebiyet vermesi, birkaç meselenin altının kalın çizgilerle çizilmesini gerekli kılmıştır.
Sözkonusu yazıda muhalefetin MHP'nin üst yönetimine yönelttiği eleştirilerin şeklinin, yönetim hakkında yanlış ve insafsız bir kanaatin oluşmasına sebebiyet verebileceğine, yapılan vurgu, eleştiri getirenlerin hepsinin "yanlış insanlar" olduğu hükmünün çıkartılabileceği bir algılama alanı meydana getirmiştir. Böylesi bir algılanmaya sebebiyet verme ve gölge -kağnı örneğindeki -zorlama da olsa- hoş olmayan çağrışım, bir özür borcu doğurmuştur.
Çok dikkatlice yazılmaya çalışılan bir yazıda bile, bazı gönül dostlarının incinmesine neden olma ihtimali, ülkücü sorumluluğun nasıl hassas bir terazide tartıldığını göstermesi bakımından önemlidir.
Bu sebeple, adı geçen yazının yazılma maksadını edebi kaygıları bir kenara bırakarak, sade ve maddeler halinde yeniden ifade etmek mecburiyeti doğmuştur.
A- Bir fikir hareketinde eleştirinin varlığı, olmazsa olmaz mesabesindedir.
Bu demektir ki insanların eleştiri yapması hem hakları, hem de vazifeleridir. Ancak, bir ilke ve ölçü doğrultusunda... Eski alimler bu ölçüyü bizlere göstermişlerdi. "Ben haklıyım ama haksız olma ihtimalim de vardır. Onlar haksızdır ama haklı olma ihtimalleri de vardır." Fakat ne yazık ki bırakın bu ölçüye riayet etmeyi, sövmeyi ve hakaret etmeyi eleştiri saymak gibi bir yanılgıya düşülmüştür. Ve ne acıdır ki, hareketin liderine ve üst yönetimine küfür etmeyi alışkanlık haline getirenler müsamaha görebilmekte hatta alkışlanabilmektedir.
Eğer, bir birliktelik arzulanıyor ise, ortak hareket edebilmek ve buluşma zemini oluşturabilmek için, sözü geçen kişilerin, davranışlarına icazet verecek bir ölçüt ortaya koymaları gerekmez mi? Çünkü ne Kur'ân'da, ne sünnette, ne de örfte küfür ve sövgüye cevaz veren bir delil yoktur.
O zaman sözkonusu insanlar dinlerinden, peygamberlerinden ve örflerinden, davranışlarına meşruiyet kazandıracak delil göstermek mecburiyetindedirler. Aksi durumda bir buluşma zemininin oluşması imkansızdır.
B- Mevcut yönetimi beğenmeyen insanlar arasında namusundan, ülkücülük anlayışından ve mücadelesinden şüphe edilemeyecek birçok insan vardır. Eleştiri getiriyor olmaları, onların şahsiyetlerini gölgelemez.
C- İnsanların hayatlarının herhangi bir döneminde hatalı kararlar vermeleri, farklı tercihlerde bulunmaları veya kanaatlerini değiştirmeleri kadar tabii bir şey olamaz. Onlara "Dün bunu söyledin, şimdi neden böyle yapıyorsun?" sorusu, vereceği cevap ve gerekçeler gözönünde bulundurulacaksa, anlamlıdır.
Yoksa dedikodu ve fitnenin yayılması dışında bir sonuç doğurmaz. Tutarlı ve geçerli cevaplar karşısında suçlayıcı ifadede ısrar da en hafif ifadeyle zulümdür. Bu sebeple dikkat çekilmek istenen işin diğer boyutudur. Yani maddi çıkarları doğrultusunda fikir ve tavırlarında değişiklik olanlardır. Çünkü çıkar ilişkisine bağlı tavır ve fikir değişikliği insanlığın kurdudur.
D- Evet, vurgulanmak istenen, bir ahlak sorunudur. Ölçü ilke bütünlüğü, eylem söylem uyumudur. Beklenen en büyük erdem olan tutarlılıktır.
Tecavüz ettiği kadına çözülen başörtüsünü işaretle, "Kadın, saçlarını kapa. Günaha giriyorsun" diyen adamın sözü içerik olarak doğru olabilir. Peki sözün doğruluğu, eylemin çirkinliğini örtebiliyor mu? Eylem sözü örtüyorsa, suç kimde?


Suat Basaran

( Ortadogu Gazetesi 24.05.2005 )