Bozkurt NET

[ADSIZ]

Soğuk, yüreği kara bulutlarla dolu günleri geride bırakıyoruz. Artık güneş güzelliğini ve sıcaklığını yer yüzüne yansıtmaya başladı. Yeni bir yaz mevsimine daha merhaba derken, bütün gönüllerin, güneş gözüyle filizlenip açan sarı papatyalar misali hoş kokular saçması temennisiyle bu gün ki söyleşimize başlamak istiyorum.
Yer yüzünün uyanmaya başladığı bir dönemin içerisindeyiz. Zaman zaman güneşli, zaman zamansa yağmur yağışlarıyla geçen bu günlerin kavurucu sıcaklara gebe olacağı malum. İnsan gönlü her sabahla yeni umutlara, her yeni umutla da hayata uyanıyor. Yaratılış gayemize baktığımızda, insan fıtratı yeniliklere açık temiz bir sayfa gibidir.
Yine Yüce Mevla’nın insan fıtratına kazandırdığı en büyük özelliklerinden bir tanesi de, şekil, duygu ve düşünce olarak bir birinden farklı olmasıdır. Şekil olarak farklıları az olan insanları “benzerlik” çatısı altında toplarken, fikirde bir hedefe doğru yönelenlerin buluştuğu noktada da ideolojiler oluşur.
Duygu ve düşüncelerin birleştiği bu noktada kendi içerisinde çeşitli düşüncelerin oluşması da normaldir. Bu bağlamda toplumların genel yapısına baktığımızda büyük bir iç dünya çıkar karşımıza. Her insanın, genelin dışında bireysel olarak değerleri, hedefi, duygusal anlamda bağlılıkları, kazançları vardır.
Buna bir örnek verecek olursak, çöl ortasında kuru bir ağaç kimine göre, “Anlamsız, verimsiz işte öylesine kereste olmaya müsait bir odun parçasıdır”
Kimi insan da bu ağaca öyle bir gözle bakar ki; “Çöl ortasında kendisine dahi gölge sağlamayan bu ağaç, sararmış kum taneleri arasında bir bütünlüğü temsil eder. Kurumuş, cansız bir varlık olsa da onu ayakta tutan kökler, gücü ve mücadeleciliği temsilidir.”
Bu ve bunun gibi ilginç ve de daha değişik örnekleri çoğaltmak mümkündür. Sana komik gelen benim için sırdan, seni ilgilendirmeyen benim için değer olgusudur. Her insanın gönlünde büyük bir iç dünya vardır dedik ya, bu dünyanın en büyük yapı taşlarını gurur, şeref, itibar, onur olguları oluşturur. İşte bunlardan bir tanesini yerinden oynattığınız zaman o iç dünyada o kadar büyük depremler olur ki, kişi bu sarsıntıların etkisiyle duygusal anlamda çöküntüler yaşar. Bana göre dünya üzerinde insanın hissedebileceği en büyük acılardan bir tanesi de budur.
Karşınızdakine hiç düşünmeden söylediğiniz bir sözün size ne ölçülerde yansıyacağını hesap etmek zorundasınız. Sizin dalga deniz misali gördüğünüz, değeri sadece anlık kahkaha çınlaması kadar basit bir olayın yıkıntıları altında kalmak da vardır.
İşte bu noktadan sonra bütün ipler kopmuş demektir. Samimi ve içten gelen duygular içi “boş” bir sözü temsil eder ki, bunun adı da “BASİT”liktir. Aynaya baktığında iç dünyasının, yani karakterinin resmini göremeyenler bu boş sözün bana göre kelime anlamıdır.
Tabi “basit” lik kimine göre “boşvermişlik”, “nemelazımcılık” kimi ne göre ise “işte öylesine” bir şeydir.
Mahkumiyetini gözlerine çektiği demir prangalar arasında yaşayanlar, hiçbir zaman karşısındakine özgürlük hakkı tanımazlar. Onlar için özgürlük, boş vermişlikten, özenti ve maddesel kavramlara bağlılıktan başka bir şey değildir. İşte bu gözle çöl ortasındaki kurumuş bir ağaç, keresteden başka bir şey ifade etmez. Yeşilin anlamını bilmeyen bir insan, kuru bir ağacı nasıl tarif eder bilemem ama, kişinin en büyük ideolojisi biraz da adam gibi yaşamak olmalıdır.
Su misali her kalıbın içerisinde şekil almaktansa, tek kalıbın içerisinde gözlerindeki prangaların ötesinden dünyaya bakmak en büyük meziyettir. Konuşmak süslü kelimelerden oluşan kör bir inadın peşinden gitmekse, boş verin gitsin.