Önceki Yazıları
Yazar ile iletişime geç
CİĞERİ YANAN BİR İNSANIN FERYADI -2-
Yarım Beyinliler Yarım Gönüllüler Ve Yarım Niyetliler..
Biliyor musunuz, bu millet, bu aziz TÜRK milleti,bu yarım beyinli, yarım gönüllü ve yarım niyetli aydınlardan çok çekti çok!. Bu insanlar, aydın geçinen, dindarlık taslayan bu zavallılar, su borularımızı tıkayan paçavra olmaktan başka bir işe yaramamışlardır.. Beyni yarım, kalbi yarım, niyeti yarım tek kelime ile hayatı yarım olan bu kişileri, daha fazla zaman kaybetmeden eğitim sahalarından, irşat alanlarından, camii minberlerinden, Mekke ve Medine yollarından, teşkilat, tarikat ve cemaat vitrinlerinden ve gazete köşelerinden mutlaka çekmeliyiz! Bunların tuttuğu kalem, okudukları kitap, yazdıkları yazı, kıldırdıkları namaz ve söyledikleri söz, bir gün gelecek bu talihsiz insanları RABBÜLALEMİN olan ALLA(cc)’a şikayet edeceklerdir. !Üç yüz yıldır devam ede gelen felaketimizin başlıca müsebbibi bu yarım eğitimciler, yarım hocalar, yarım dokturlar, yarım yazarlar, yarım hukukçular ve yarım siyasetçiler, olmuştur.
Neymiş, aydınmış..TÜRK münevveriymiş..Sevsinler..! O, her şeyi biliyormuş!..Ya öyle mi?..Kimse kusura bakmasın; BİZ SEKİZ KİŞİYİZ; BİRBİRİMİZİ ÇOK İYİ TANIR VE DE BİLİRİZ! Geçin bunları..Geçin... Yüzlerce kitap bitirmeden,on binlerce saat tefekkür etmeden; .Günde beş kez alnı secdeye koymadan..belki yarım aydın olabilesiniz; fakat TÜRK münevveri olmak ise asla!!. Sizin ve sizin gibi beyni yarım, kalbi yarım, niyeti yarım olanların yapacağı, yapabileceğiniz bir şey var:. BAŞA DÖNMEK, HER ŞEYE YENİDEN, YENİ BAŞTAN BAŞLAMAK...Çünkü hiçbir konuda yeterli bilginiz, kafi derecede sevginiz, aşkınız, sevdanız.. yok! Ondan bir parça, BUNDAN bir parça, çalıp çırpmakla TÜRK münevveri asla olamazsınız!.Hayır, olamadınız!..Bu gidişle de olamayacaksınız!!
Dinlememe, Başkasının Söz ve Sohbetine Değer Vermeme....Hastalığı.
Dini cephede özellikle de birtakım tarikat ve cemaatlar arasında çok daha yaygındır bu ölümcül hastalık. Yani dinlememe, muhatabına değer vermeme, konuşmacının yüzüne bakmama, kendini herkesten farklı ve her bir Müslüman’dan üstün görme...
Üzgünüm, bize, bizimkilere de bulaştı bu hastalık...Adam, Konuşuyor konuşuyor...ama dişe gelecek, kalbe dokunacak, beyne bir şeyler bırakacak herhangi bir şey söylemiyor. Yazıyor yazıyor.. durmadan, dinlenmeden yazıyor.....Fakat kendini tatmin etmekten etrafa çaka satmaktan ve okuyanın , dinleyenin beynini yormaktan, kalbini acıtmaktan başka bir şey yaptığı yok.
Adları okur-yazar, bazıları akademik unvanda taşıyor; fakat ciddi olarak(düşünerek) okuyup yazdıkları bir şey yok. Ne yazığı, ne söylediği anlaşılmıyor. “ gözükmek için, pot kırma riskine aldırmadan, her sahada söz sahibi olduğunu ima etmekten zevk alıyor. Birkaç yabancı terimle süslenmiş muğlak ve müphem tabirlerin, insicamdan mahrum birtakım felsefi ifadelerin onları “aydın” göstermeye yeterli olduğu zannediliyor. Halbuki asıl meziyet yediden yetmişe, her daldan her bir tahsil ve kültürden ve kısaca herkes tarafından anlaşılır olmaktır Marifet, meseleleri bulanık, çetrefilli takdim etmek değil, çoğunluğun anlayabileceği bir üslup kullanmaktır..ANLAŞILMAMA, MUĞLAKLIK, BİR ÇEŞİT RUH HASTALIĞIDIR. RUHU KARARAN VE KARMAKARIŞIK HALE GELEN İNSANLAR AÇIK NET BEYANLARDA BULUNMAZLAR. BUNLARIN HALİ, BAZI DOKTORLARIN REÇETE YAZARKEN İLAÇ İSİMLERİNİ “GEÇİŞTİRMELERİNE” BENZİYOR. İLAÇLARIN UZUN VE KARIŞIK İSİMLERİNİ EZBERLEYEMEYEN BAZI HEKİMLERİN YAZILARININ BU YÜZDEN MEŞHUR OLDUĞU SÖYLENİTYOR.(İşin hakkını veren uzman hekimlerimize sözümüz yok.). Demek ki bilen insan, bilgiçlik taslamak için müphem ve yaldızlı rötuşlara tevessüle tenezzül etmiyor”
Evet, TÜRK aydını, Milliyetçi aydın, KONUŞTUĞU GİBİ YAZAR VE YAZDIĞI GİBİ DE KONUŞUR...
Aşksız Olmaz!!
Bunu neden anlamıyor, anlamak istemiyorlar?
Tamtakır bir kalple, sevgisiz, aşksız..bir gönülle, çer çöple dolu bir beyinle, ne insancılık yapılabilir ve ne İslamcılık!.. Türkçülük de yapılmaz, Ülkücülük de !...Yapılsa yapılsa belki odunculuk, kömürcülük, samancılık yapılır....(Bilhassa “çiçekçilik” demedim! Bilgisiz, sevgisiz, ilgisiz..çiçekçilik yapmak, evde , bağda- bahçede..çiçek yetiştirmek de mümkün değil asla! )
Akıl Az-Çok İnsan dışındaki Canlılarda da var!
Bunu herkes bilir, az çok akıl insan dışında kalan canlılarda da var. Onlarda bulunmayan şey;:GÖNÜLDÜR, KALPTİR , YÜREKTİR.. Ve bunların buram buram yanıp tutuşmasından ortaya çıkan AŞKTIR, SEVDADIR...
Bu güzel huylara ve bu mübarek hasletlere sahip olmak için, beyin zenginliği yetmez, yetmiyor; gönül-yürek-de olabildiğince dolu olmalıdır. Evet, “AŞK”tan söz ediyoruz. Kalp aşkından...Orası yanmadan, YARATAN’TAN ÖTÜRÜ, YARATILMIŞLARA SEVDALANMADAN bırakın insana hizmeti, insan beynini, insan beynini imar, o insanın yüreğini inşa etmeyi( vallahi derim); dağ bekçisi, orman hizmetçisi; fidan dikicisi, çiçek büyütücüsü... olmak olabilmek dahi mümkün değildir. Çünkü şu yeryüzünde sevgiye, bilgiye, ilgiye.. ihtiyacı olmayan -canlı-cansız- hiçbir şey yok.
Niçin Hep Başkasına Konuşuyorsunuz?
Bir de sen, devamlı ikinci, üçüncü...kişilere konuşuyor ve sürekli başkalarının iç dünyasını tamir(!)etmeye çalışıyorsun. Ne kadar iyi olurdu, biraz da kendine konuşsan, kendine yazsan ve kendi, kendini ikaz edip yıkılmış beynini, dağılmış kalbini imar edip, inşa etsen! Senin ağzından çıkan şeylere, kaleme aldığın gerçeklere, başkalarının ihtiyacı var bunu anladık; peki senin ihtiyacın yok mu? Arada-sırada, başını iki elin arasına alsan; ve kendine, ey ademoğlu! yıllardan beri hep yabancılara ve mütemadiyen ikinci, üçüncü...şahıslara yazıyor ve o insanlara konuşuyorsun. Bir kez olsun bu sohbeti kendimle yapacağım, şu yazdığım makaleyi de kendim, ben okuyacağım demedin1 Dedin mi?? Evet, bunları bir kez olsun yapmadın... Kendi kendine yazmadın, kendi kendinle konuşmadın, kendi kendinle tartışmadın ..Kendi kendini eleştirmedin...Evet, doğru, yazdığın, kaleme aldığın o güzel şeylere, konuştuğun, vermeye çalıştığın şu gerçeklere muhatapların ihtiyacı vardı, fakat sen,( yazanın)(Not: “Yazar” ile yazanı, yazıcıyı birbirine karıştırmamak lazım.Bunlar birbirinden ayrı iki kavramdır (S.T.) onlardan o insanlardan yani, okuyucu ve dinleyicilerinden çok daha fazla muhtaçtın.. Hayır, bunu hiç yapmadın...
Biliyor musunuz, bu tarz, böyle bir düşünce, (Başkalarına telkin; bana gelsin salkım) mantığı, sözde aydınların MÜNEVVER noktasına çıkmalarına mani olmuştur.
Adam gazetenin birinde yazı yazıyor. Hayır aslında yazmıyor; okuyucunun kafasını ve kalbini ütülüyor ve böylece “ben”ini , şehvet ve menfaat yüklü nefsini tatmin ediyor. Çünkü, ne dediği, ne söylemek istediği, neyi anlatmak istediğini bilmiyor. Bir cümle içinde, yeryüzünde ne kadar yabancı dil varsa onları peş peşe sıralıyor. Aralarına ise tek tük Türkçe kelime koyuyor.Haydi, gelin de anlayınız bakalım...Uzun mu uzun bir cümle..Yabancı sözcüklerle tıka-basa dolu.. Sonuna geldiğinizde, cümlenin başını çoktan unutmuş oluyorsunuz. Zaten de doğru dürüst anlayamamıştınız. ALLAH’ım bu adam ne diyor, ne yapmak istiyor diye, kendi kendinize sorup duruyorsunuz...Belli ki, kendisi de ,bay yazıcı da ne dediğini, ne söylemek istediğini anlamıyor. Evet, anlamadan, içine beynine, kalbine sindirmeden yazıyor.. Hayır! Yazmıyor, TÜRK beyinlerine adeta t....r.- i..a ediyor...
Bunlardan biri için, Mülkiye Amiri olan bir yakınımız,” Eğer falancı yazarı tanıyorsanız, ne olur kendisine söyleyin; yazdıklarını ne yapsak, ne etsek bir türlü anlayamıyoruz. Neden böyle yapıyor. Niçin anlaşılmayan yazılar kaleme alıyor? Biz bulmaca mı çözeceğiz, yoksa makale mi okuyacağız?” diyor.
Yazar efendiye, bunun yanlış olduğunu, köşesinde intişar eden yazısını anlayamadığınızı, anlaşılmadığını, ve herkesin anladığı şekilde, Türkçe kelimeler kullanarak kaleme almasının çok daha doğru olacağını bildiriyorsunuz. Köpürüyor...Hakaret ediyor...Lügatler ne güne duruyor diyor.. Ah bir bilseniz neler neler diyor ve ne hakaretler ediyor. Adam aydın yahu...Siz kim oluyorsunuz, ona onun şaheser eserine laf ediyorsunuz. Muhatabınızın, hiç beklemediğiniz bu saldırısı karşısında diliniz damağınıza yapışıyor; tansiyonunuzun kat sayısı, birden yirmilere fırlıyor. Ne diyeceğinizi, ne söyleyeceğinizi bilemiyorsunuz! Çünkü adam,üzerinize dozer gibi geliyor. Halbuki siz, bu uyarı görevinizi yaparken mayın tarlasında olduğunuzu çok iyi biliyor ve bu hatırlatmayı oradan mayınlarla dolu alandan yapmaya çalışmıştınız. Oysa bu insanların kalemlerinin hemen yanı başında mutlaka bir kazma, ve bir de nacak bulunmaktadır. Saldırmak, kavga etmek tepelemek için adeta canlı aramaktadırlar. Yazarmış..Anlamadım ne? Yazar mı imiş dediniz? Yok azizim yok..Bunlara , affedersiniz, kalemlerini asit, bilgisayarlarını kuyu olarak kullanan bu kimselere kazmacı, kürekçi demek çok daha uygun düşmektedir. Bunlarla, karanlık aydınlarla cahil cühela yazar-çizerlerle (Küçük bir not: Cahil: Beyni bilgisiz, kalbi sevgisiz ve midesi dengesiz (aynı zamanda da haram) şeylerle beslenmiş insan demektir(S.T.) taş ocağı işletmek, kireç üretmek bile mümkün değil!....
[--pagebreak--]
İşimiz Zor Ali Bey...
İşimiz bu vatan topraklarında hakikaten de çok çok zor!!!
Anlatılır: bir zamanlar, Hacı bayram Camiinde,(Ankara)M. Kemal Atatürk, vaizin konuşmasını dinlerken, yanında bulunan Kılıç Ali Paşaya:”İŞİMİZ ZOR ALİ BEY, İŞİMİZ GERÇEKTEN DE ÇOK ZOR!! MUKADDES DİNİMİZ İSLAM’I NE KADAR DA YANLIŞ ANLATIYOR ADAM. Demiş.
Ne diyelim, ne söyleyelim...Yüce HALIK yardımcımız olsun.
Yazarmış..Eğitimciymiş...Doktormuş..Avukatmış...
Ne olursan ol kardeşim!! Önemli değil...! Hele sen bir önce İNSAN(gibi)ol!!
Nedir bu gurur, kibir, kendini beğenme...yukardan bakma...
İn aşağı.!..Kendine gel!.. İki bacaklı talihsiz h....n!!
Çağdaş ülkelerde, Hıristiyan doktorlar, bir şey sorup; kendilerine yardımcı olmaları için, hastalarının gözlerinin içine bakıyorlar. Bir soruya dokuz türlü cevap veriyorlar. Ya sen, ya siz...Hastanın yüzüne bakmamak ve gözlerini görmemek için bin bir dereden bin bir su getiriyorsunuz! Bay doktor....Özel muayenehanenizde ise, çaresiz vatandaşımızın etrafında pervane gibi dönüyorsunuz! İnsanlık bunun neresinde? Yakışıyor mu, sizin gibi kelli-felli bir tıp mensubuna?...Şunu çok iyi bilin,sizin adınıza kendimizden ve insanlığımızdan utanıyoruz. Bunlar kendilerini bilirler. Sözümüz, verdiği taahhüdü, yaptığı yemini unutanlar içindir.
Hastayı Yüzde Elli Si hata Kavuşturan Doktorun Davranışıdır.
Biz çok iyi biliyoruz ki, hastayı iyileştiren, sağlığına kavuşturan yüzde elli ilaç ise; geriye kalanı yüzde elli de doktorun davranış şeklidir.. sesidir...nefesidir...bakışıdır, duruşudur , duyuşudur...Ve bir de giyim-kuşamıdır...
Aynı şey, din adamları için de geçerlidir...
Tebliğ kavramı, iki kısımdır. Biri, “ kal” ile yapılanıdır ve diğeri de” hal” ile... Hal, dile destek vermediği, dilin söylediğini , lisanın anlattığını teyit etmediği müddetçe, konuşmalar afakidir. İster siz bunun adına tebliğ deyin isterseniz vaaz nasihat...Beyinlerin fethinde, gönüllerin ihyasında mutlaka ama mutlaka HAL ile KAL bir arada verilmelidir. Bir diğer ifade ile, dil ile beyinler, hal, hareket..ile de yürekler beslenilmelidir!
Bir genç imam, kırk yıl aynı camide hizmet ettikten sonra, emekli olmuş bir yaşlı din adamına soruyor: Bunca yıl aynı camide hizmet edip emekli oluşunuzun sırrını merak ediyorum. Nasıl yaptınız da bu kadar uzun yılları aynı camide geçirebildiniz?
Lütfen şu din görevlisinin, Peygamber varisinin(?!) cevabına bakınız:”İnsanlar selam verdi, alır-almaz oradan ayrıldım; merhaba dediler, nasılsınız demeye kalmadım. Yetmişlik zavallı bu sözleriyle camii cemaatıyla resmi olduğunu, o insanlarla samimiyet kurmadığını ve mesafeli hareket ettiğini anlatmaya çalışıyordu. Düşünün Bu, adam Din Görevlisi...Nebiler varisi...Peygamberler vekili....Arkasında ALLAH’a secde eden insanlardan kaçıyor...Kalplerini, yüreklerini ilim, irfanla beslemek mecburiyetinde olduğu Müslümanlarla haşir neşir olmaktan korkuyor..Müminin selamını almasına alıyor bu nezaketi, bunca zarafeti hele şükür ki gösteriyor; fakat merhaba, nasılsını demiyor, diyemiyor...Hüsnü zannını, samimiyetini aşındıracaklarından korkuyor...Çünkü biliyor ki “ortayı” koruyamayacak! Yeterli ne beyin sermayesi var ve ne de gönül...Bunun için ya kuyunun dibine iniyor veya minarenin ucuna çıkıyor... resmiyetle samimiyeti bir birine karıştırıyor...Bunları yerli yerince kullanacak sermayesi yok! Kaçmayıp ta ne yapacak!! Ya kaçıyor veyahut ta gelene ağam, gidene paşam diyor... ve devam ediyor..
Ondan sonra da kalkıyor, ben falancı yerde, falan okulda, falan camide, falan dairede şu kadar yıl kaldım ve yer değiştirmeden emekli oldum diye de utanmadan-sıkılmadan övünüyor.
İzin verin, o meşhur sözü burada bir kez daha tekrar edeceğim:İŞİMİZ ZOR ALİ BEY İŞİMİZ GERÇEKTEN DE ÇOK ÇOK ZOR!!!
Doktor öyle...İmam öyle....Öğretmen öyle..Avukat öyle..Bürokrat, siyaset adama öyle...Çünkü “DÜZEN” böyle... Düzen; insani, medeni, ahlaki, edebi ...değil! Böyle bir sistemde başka türlü hareket etmek, “FITRATA UYGUN” yaşamak çok zor. Belki de hiç mümkün değil!
Yaşayanlar, yaşamaya çalışanlar yok mu? Elbette ki var. Ama çok az. Onlar da bin bir çeşit- maddi ve manevi- hastalıklar, sıkıntılar içinde kıvranıp duruyorlar..
Hiçbir kimse, REJİMLE , DÜZENİ lütfen birbirine karıştırmasın! Maalesef bunu, kuş beyinliler yapıyorlar. Oysa, b u milletin problemi rejimle değil; düzele, içinde bulunduğumuz sistemle...
Cumhuriyet, Demokrasi ve Laiklik insanlığın asırlardır aradığı ve son yüz yılın başlarında bulduğu bir idare şeklidir. Bunlar tabii ki insanidir...Fakat yetmiyor. Her şeyden önce insanın insan olması lazım.. Çok söylendi, defalarca yazıldı. Yeri gelmişken, bir defa daha ifade edelim:MESLELERİN MESELESİ, İNSAN MESELESİDİR. İNSAN MESELESİNİ HALLETMEDEN HİÇ BİR MESLENİZİ ÇÖZEMEZSİNİZ! İNSAN MESLESİ İSE; EĞİTİM MESLESİDİR. EĞİTİM: BEYNİ İLİMLE, KALBİ SEVGİYLE, MİDEYİ DE DENGELİ ŞEKİLDE BESLEMEKTİR. Bunu yapmamış, insanlarınızın bu üç mekanını “FITRATA UYGUN” şekilde beslememiş, doyurmamış iseniz, suç günah sizindir. Rejimin değil asla!!
Bu rejimle, Almanlar,ülkelerinde dünyanın en güzel, en mükemmel düzenini kurmuşlar. Evet, kim ne derse desin;(diyenler, çağdaş ülkeleri kötüleyenler, kıskandıkları için yapıyorlar bunu) Sadece Almanya da değil;bilumum çağdaş ülke insanları, büyük oranda ilahi ölçülere(Ne adına,niçin? Diye sormayınız! Niyetlerinin ne olduğunu, ben nereden bileceğim. Hem benim işim değil ki o insanların niyetlerini okumak) uygun bir hayat yaşamaktadırlar. Bu, İslam memleketlerinde ise, yüzde yirmilerde dolaşıyor. Üzgünüm...Bunları, bu sözleri, utanarak yazıyor; bu gibi mukayeseleri kahrolarak yapıyorum.Acı ama, maalesef gerçek....
Merhum, M.Akif’in, o gün söyledikleri aynen vaki idi; bugün bizim dediklerimiz de aynısıyla sabit. İŞLERİ, BİZİM DİNİMİZ KADAR SAĞLAM; DİNLERİ İSE, BİZİM İŞLERİMİZ KADAR ÇÜRÜK!..
[--pagebreak--]
Yarabbi! Nedir Bizim Günahımız?
Sanki bulunmaz bir meta adam.. ..ALLAH ALLLAH..Bu ne gurur..bu ne kibir...Belli ki içi-yüreği- hiç yanmamış.. Gözleri bir damlacık yaş akıtmamış..İnsanlar ile münasebetinde, dört ayaklı canlılardan çok daha kapa-sapa, davranmış, katı , sert hararet etmiş.İşin en kötü tarafı ise, bunları, insanlık, İslamlık ve Türklük adına sergilemiş...Buradan herkese sormak istiyorum: Bu kutsal mefhumlara ve bu mukaddes davaya bundan daha büyük kötülük-zulüm- yapılabilir miydi?
Dışımızdaki insanlardan, ŞUNLARDA MI, DİNDAR? BUNLAR DA MI HACI, HOCA? ŞUNLAR DA MI., ÜLKÜCÜ?..Şuradakiler de mi, OCU-BUCU?.. BUNLARDA MI...BUNLAR DA MI? sözünü duymaktan, suallerine cevap vermekten; YOL ile YOLCUYU; MÜSLÜMAN ile İSLAMİYETİ; HACI ile HACCI; ÜLKÜCÜ ile ÜLKÜYÜ; TÜRK ile TÜRKLÜĞÜ... birbirlerine karıştırmayınız; YOL başka YOLCU başka. KAVRAM başka MENSUP olmak başka.demekten, bazen dakikalarca, bazen saatlerce ve hatta bazen de günlerce izah etmekten artık bıktık, usandık, yorulduk...tükendik...
ALLAH...ALLAH...
Yıllar boyu, kutsal hareketimizden birinci ikinci.üçüncü .derecede sorumlu olan dostlarımıza ne kadar k rica ettik, istirhamda bulunduk.Dedik, ne olur; Türk’ün ezel ve ebet davasını beyniyle, kalbiyle, hal ve hareketiyle, söz ve sohbetiyle. Giyim ve kuşamıyla .temsil etmekten uzak insanlara, “HAREKETİN VİTRİNDE” yer vermeyiniz! Onları,öylelerini idareci, yönetici, teşkilat sorumlusu yapmayınız!...Çünkü bu insanlar, bir veriyorlar, on geri alıyorlar... Bir yeri tamir ederken,, on yeri birden yıkıyorlar. Yılların birikimini, bir anda yerle bir ediyorlar...Her defasında, yeniden, yeni baştan başlamak mecburiyetinde kalıyoruz. Onlarca yıldan beri, TÜRK beyinlerinde oluşturmaya çalıştığımız müspet kavramların yerini birtakım menfi düşünceler alıyor.. Ama anlatamadık..dinletemedik..Sanki duvar oldular.. Her ne hikmetse, Yeterli HASSASİYETİ göstermediler.
Sorumlu mercilerden birinde bulunan dostumuza, falan ülkede kutsal dava adına şöyle şöye birtakım yanlışlar yapılmaktadır. Biz size orada olan bitenleri bir rapor halinde sunmak istiyoruz..Ne dersiniz? diyoruz.
Muhatabımızın ağzını bıçak açmıyor...Çıt yok...Oysa biz, nasıl olur, doğru mu bunlar, bunları kim yapıyor... deyip ayağa kalkacağını, yüzünün solup, elerinin titreyeceğini beklerken, sanki hiçbir şey olmamış gibi hareket etmeleri, o günde, bizi dehşete düşürmüştü, bugün de...
Bu kadar ketum ve bu derece duyarsız nasıl olabilir İNSAN!!
Daha sonra ne mi oldu? Olanlar oldu....Bizim seneler boyunca, iğne ile kazdığım kuyular, yerle bir edildi. On yıl geriye gittik....Eğer önceden verilen haberler, söylenmeye çalışılan gerçekler, gala alınmış, hassasiyet gösterilmiş olsaydı, ihlaslı TÜRK çocukları, bir defa daha bazı alçakların diyet Borcunu ödemek zorunda kalmamış olurlardı. Büyük insan olmak ve birtakım büyük makamlara tırmanmak için; illa vurdumduymaz mı, olmak lazım?? Yoksa, hassasiyeti yok etmeden, yürek duygularını silip süpürmeden büyük insan”YAVUZ” olmak mümkün değil mi??Bize göre, TÜRK- Devlet Adamı, beyniyle YAVUZ, kalbiyle YUNUS olmalıdır!!
Var mı? Mutlaka vardır! Bulmak zorundayız! Eğer yoksa, yetiştirmek mecburiyetimiz var.Düzene rağmen mi? Evet, evet..Her şeye rağmen ve dizene de rağmen....Büyük beyinli, temiz yürekli ve sağlam fizikli insan-dava adamı- yetiştirmekten başka çaremiz yok!!
Vitrine Neden Özellik Sahibi, Meziyetli İnsanlar Çıkarılmaz??
.
Yok mu, insani ve İslam’ı özellikler taşıyan ; Türk’ü Türk yapan nitelikleri sinesinde bulunduran kişileri bulamıyor musunuz? Olabilir...Önce arayacaksınız...Hayır, aramıyorsunuz....Genellikle tercihinizi, cebi dolu, çevresi ve dili kalabalık biraz da kaba-katı, sert olanlar üzerinde kullanıyorsunuz. İşte bu çok yanlış...Ve günah...
Diyelim ki, aradığınız vasıfları üzerinde taşıyan ve teşkilatçılık yapmaya elverişli birini bulamıyorsunuz.
Ben, arayıp, sorup soruştuktan sonra DAVA yı her yerde, herkese karşı temsil edecek ve çevresinde örnek olacak kişilerin bulunabileceğinde ısrarlıyım.
Vatan içinde bu işlerin nasıl, ne şekilde yapıldığını pek iyi bilmiyorum, bilemiyorum. Ama yurt dışında dernek ve teşkilat işlerinin nasıl yürüdüğünü ve yöneticileri seçerken hangi kıstasların kullandığını çok iyi bildiğimi tahmin ediyorum..
Oralarda, umumiyetle vitrindeki insanlar kolay kolay değişmez, değiştirilmez. Adam yıllardır Bölge başkanıdır, dernek yöneticisidir. Veya Federasyon idare heyetindedir. Yorulmuştur..Eskimiştir..tükenmiştir..Buna bağlı olsa gerek, dava arkadaşlarının gözünde, gönlünde büyük oranda yıpranmıştır.. Aşınmıştır. Yıllardır aynı yüzleri görmekten ve aynı kişilerle muhatap olmaktan usanmışlardır.
Böyle de olsa, bu kadarı yeter ; ben nöbetimi artık bir başka arkadaşıma devretmek istiyorum. demez, bir türlü diyemez...Dese de, isteği kolay kolay kabul edilmez Bir iki yıl daha devam etmesi için kendisine ısrar edilir.
Mazeret bellidir:Bu işleri yapacak, davayı burada, bu şehirde yaşatacak daha iyisini bulamıyoruz.
Niçin Bulamıyorsunuz?
St.Etienne’de(Fransa) 3500 Türk yaşıyor. Bu insanların içinde, Türklerin bağrında, gökteki melekleri imrendirecek kalitede ; edepli,terbiyeli, önyargısız, kişilik sahibi, çalışkan ve dürüst insanlar var.Tabii ki var. Niçin olmasın??..Kim ne derse desin; halen benim milletim; YERYÜZÜNÜN EN ASİL, EN AZİZ VE EN BEREKETLİ İNSANLDIR!. “Bu, dün öyleydi.. Bugün maalesef kalmadı.” dediğinizi duyar gibiyim.Kim demiş... Bugün de öyle.. TÜRK milleti, ruhundaki üstün özellikleri ebediyete taşıyacaktır. Atalarımız; GÖL YERİ SUSUZ KALMAZ” demişler. Bu vatan toprakları ne dün susuz kaldı ne bugün..Evvel ALLAH yarınlarda da kalmayacaktır.
Niçin Vasıflı İnsanlar Bulmuyorsunuz?
Zaman zaman arkadaşlarımıza, dostlar, niçin biraz önce özeliklerinden bahsettiğimiz insanları, bulup başkan ve yönetici yapmıyorsunuz? diye sorarız. ( Bu sözlerimiz, yalnız ismi geçen şehirdeki teşkilatımız için geçerli değildir. Paris, Amsterdam, Frankfurt , Bürüksel, Viyana... ve kısaca TÜRK Federasyonları’nın bulunduğu, tüm ülkelerde ve bu ülkelerde hizmet veren bütün Ülkücü dernek ve teşkilatlarımız için de geçerlidir).
Yurt İçinde ve Yurt Dışında Faaliyet Gösteren Bütün Teşkilatlarımızda(Özellikle de “ÜLKÜ OCAKLAINDA” Mutlaka, (ama mutlaka!!..) Yeni Bir Değişikliğe Gitmek Şart!!!
Evet evet, daha fazla zaman kaybetmeden, bunu gerçekleştirmek zorundayız! Teşkilatlara yeniden, yenibaştan mutlaka çekidüzen vermek lazım.
Siz isterseniz buna, yerinde ve zamanında yapılması farz olan bir BEYİN ve YÜREK” inkılabı da diyebilirsiniz!
Yüz milyarlar harcanarak satın alınmış veya tamir edilmiş o güzelim binalarda, o muhteşem mekanlarda en fazla yüzde yirmi kapasite ile hizmet verilmektedir...Yazık değil mi, bunca paralara? Bu binalara harcanan paracıklar kolay mı kazanıldı.?? Öyle anlar olmuştur ki, arkadaşlarımızın, çalıştıkları fabrikada, kartlarını dakikası dakikasına basabilmek için, oturdukları binanın merdiveninden inerken yuvarlandıklarını görmüşüzdür. .Hatta bir defasında, bir değerli kardeşimizin, böyle bir kaza anında kolu kırılmıştı. Çünkü üç- beş dakika geciktiğinde, başına nelerin geleceğini çok iyi biliyor... Kolay mı yaban ellerde, Hıristiyan ülkelerinde para kazanmak, başarılı olmak....Hele bizim gibi, fikren, ruhen ve beden zayıf insanlar için... Adamların, yabancıların bedenleri sağlam; buna bağlı olarak ruhları da sıhhatli... Sağlam kafa, sağlam ruh, ancak sağlam, sıhhatli bir vücutta bulunmaktadır. Bu itibarla yorulmanın, erinmenin.üşenmenin.ne olduğunu bilmiyorlar. Onlarla bir arada çalışan bizim insanlarımızın durumunu lütfen bir düşününüz! Biz gördük, bildiğiniz gibi değil; çok zorlanıyorlar çok.. İşte Avrupa ülkelerinde çalışan insanlarımızın sık sık iş değiştirmelerinin sebebi(belki tek sebebi değil; en önemli sebebi) budur...Güçlüksüz, dayanıksızlık...Fersizlik...Hayır”tembellik” değil! “Ne olacak tembelin biri” deyip, işi kesip atmak, burnunun ucundan başka bir yer görmeyen kuş beyinli, karınca yürekli insanların işidir.Hayır, hayır öyle değil! İnsanın çalışkan olması, kolay kolay yorulmaması için de hem beyninin, hem kalbinin ve hem de fiziğinin sağlam olması şart!
Olmuyor azizim olmuyor....
Olaylara, anahtar deliğinden bakmakla, meselelere tek cepheden yaklaşmakla HAKSIZLIKTAN başka hiçbir şey olmuyor...yapılmıyor...
Yaprak Kımıldamıyor....
Avrupa ülkelerinde, yaşayan dava arkadaşlarımızın içtikleri sigaradan, çocuklarının etinden, ekmeğinden... artırarak “ davalarına” yardımcı olduklarını ; yabancılardan satın aldıkları eski-üskü binaları adam etmek içinn gece gündüz nasıl canla- başla çalıştıklarını çok iyi biliyorum
Üzgünüm, bunca fedakarlık yapılarak hizmete hazırlanan bu binalarda beklenen ve ihtiyaç duyulan hizmetler bir türlü gerçekleşmedi, gerçekleşmiyor. Biraz evvel ifade ettiğim gibi, yüzde yirmilik gayretlerle bunun olması mümkün mü?
Özellikle de Fransa’da!..
[--pagebreak--]
Sadece Fransa’mı?..
Bir süreden beri, Avrupa ülkelerinde faaliyet gösteren derneklerimizde neler olup bittiğini bilemiyorum. Çünkü biz, Almanya, Belçika ve Hollanda’dan ayrıları neredeyse altı yedi yıl oldu. Bizden sonra neler oldu, neler bitti ne gibi hizmetler gerçekleşti bunu bilmiyoruz. Sağlam kaynaklardan aldığımız bilgilere göre, adı geçen ülkelerdeki çalışmalar , hiç de iç açıcı değilmiş. Bir çok derneklerimiz açıldığı gibi kabanmış. Bazı teşkilatlarımız da birtakım arkadaşlarımızın benlerini-ihtiraslarını- tatmin etme adına, Türk Federasyonlarından kopmuş, başka isimler altında faaliyet yapmaya başlamışlar..
Yanlış!!!
Avrupa Türk Ülkücülerinin birlik ve beraberliğini (sebep ne olursa)olsun; parçalamak ve dolayısıyla Türk çocuklarını birbirine düşürmek dünyanın en büyük günahıdır. Aklı başında olan hiçbir kimse, böyle bir şeye tevessül etmez, etmemelidir!!
Mademki merkezde yapılan işleri beğenmiyorsunuz, çok daha iyi şeyler yapmayı düşünüyor ve bu itibarla özel müessesler kuruyorsunuz. Olabilir..Buna kimsenin bir şey diyeceği yok.. Bizi üzen ve hatta kahreden, bunları yaparken Türk Federasyonlarına bağlı hizmet veren dernekleri inhisarınıza geçirip, teşkilat mensubu arkadaşlarımızı iğfal edip, Federasyona karşı hale getirip, birbirlerine düşürmüş olmanızdır!
Günah Değil mi, Bu Kadar Kin ve Düşmanlığa Sebep Olmak?
İnsan, Federasyonlardan ayrı başka bir dernek kurar, kurabilir.. Bu onun-onların- tabii bir hakkıdır..Ama, üyeler mutlaka Ülkücülerin dışındaki insanlardan temin edilmelidir. Affedersiniz, katır, acıkınca, döner kuyruğunu yermiş. Biz de herhalde kinlendikçe, birbirimizin yüreğini yiyoruz. Efendiler, ne zamana kadar böyle basiretsizce- şuursuzca- hareket edeceğiz?
Bakın bulunduğunuz şehirde, yüzlerce Türk yaşıyor. Yürek çengelinizi, hizmet aşkınızı(!) niçin onlara değil de, beri taraftaki bir avuç garip ülkücüye atıyorsunuz?...Etrafta, meyhanelerde, bilmem ne hanelerde bunca yolunu şaşırmış, ipini koparmış, dini ve milli kimliğini çoktan unutmuş insanlar dururken, siz kalkıyor, askerinizi birbirinizden aşırıyorsunuz! Olur mu ya?..
Bu insanların bir sürü hal dertleri varken, bir de siz (daha fazla, ve daha iyi hizmet adına(!..) birlik ve beraberliğin; dostluk ve yürek taşlığın içine asit akıtıyorsunuz??
Ondan sonra başlıyor dediniz, demediniz..Söylediniz, söylemediniz...dedikodular..Fitne fücurlar...Sebep kim?Birtakım AĞABEYLER...
Ülkücüler Niçin Gidiyor?
Avrupa ülkelerinde, faaliyet gösteren cemaat ve tarikatlarda çok sayıda Ülkücü var. Bu insanlar bir süre, ocaklarımızda bulunuyorlar, buralarda az-çok insanlıklarını, İslamlıklarını ve Türklüklerini öğreniyorlar. Daha sonra da alıp başlarını gidiyorlar. Nereye? Ya bir cemaatın içine veya bir tarikatın dergahına. Gittiği yerde de pek rahat durmuyor. Bulduğu her fırsatta, geldiği yeri eleştiriyor ve eski dostlarını da maalesef kötülemeyi sürdürüyor.
Sizin anlayacağınız, onu biz buluyoruz, birtakım çöplüklerden biz çıkarıyoruz,. Üstünü-başını biz temizliyoruz; beynini, kalbini biz doyuruyoruz... Meşhur ifadesiyle,(affedersiniz) bizim bahçemizde yemleniyor, yumurta yapmaya sıra gelince, bunu başkalarının kümesinde hallediyor.Böylece, her yetiştirdiğimiz(kısmen de olsa) üç Ülkücüden birini mutlakla kaybediyoruz. Veya çaldırıyoruz. Gittikleri yerde ne mi oluyor? İnanın lütfen, güzel şeyler olmuyor. Bırakın arkadaşımızın terakki etmesini, bizim zor şartlar içinde vermeye çalıştığımız bilgi, ilgi, sevgi.. kısa bir zaman sonra, yerini kin ve nefrete bırakıyor. Sizin anlayacağınız müthiş bir asimle kıskacı içine düşüyor. Ne İslam şuuru kalıyor ve ne de Türklük bilinci..Kas katı..tam takır bir varlık çıkıyor ortaya.
Biz buna, Din adına, vatan ve milletten; tarih ve devletten..uzaklaşma diyoruz. Bu tabii ki çok kötü bir şey. Ben size daha kötü olanını söylemek istiyorum: Çocuklarımızı, İslam adına, daha iyi Müslüman olma adına, insanlıktan, ve Müslümanlıktan ayırıyorlar.
Bu durum ise, bizi gerçekten de kahrediyor. Ve, kendi kendimize sık sık soruyoruz: Ülkücüler bizi bırakıp niçin gidiyor? Neden onlarca yıl bir arada kalamıyoruz?...
Herhalde suçlu olan hep gidenler, arakalarına bakmadan kaçanlar değil! Gönderenler, bu insanları doğru dürüst koruyamayanlar, yeteri kadar beyinlerini, kalplerini besleyemeyenler ve Ülkücü dernek ve teşkilatları cazip bir hale getiremeyenler de en az onlar , ve baba ocağını terk edenler kadar tabii ki suçludurlar.(Bunu, bu hususu, Vatan içinde ve dışında faaliyet gösteren Ocaklarımızın içinde bulunduğu durumu, kafi derecede anlattım. Şu ana kadar yazdıklarım 19 sayfayı buldu. Çok yoruldum...Beni mağdur görünüz....Bu konuda bir defa daha satırbaşı açmaktan korkuyorum(S.T.)
Bedduaların Biri Bin Para
Uzun yıllar önce, Türk Federasyonundan ayrılıp, başka bir adrese taşınanların, arkadaşlarımızın yüreklerinde açtıkları yaralar halen tedavi olmuş değiller. Ülkücü gönülleri kanatmaya devam ediyorlar...(Değil mi can kardeşim Şen Ozan? Hiç unutmam; bir defasında bu insanlardan bahsederken için yanmış, yüreğin sızlamış ve göz yaşlarını tutamamıştın Özellikle birinden söz açıldığında, “O kimse için ben, yirmi bin mark harcadım. Bu para, yüzde doksan üç beyin özürlü oğlum Hilal’in tedavi parasıydı., O insana hakkımı asla helal etmeyeceğim Her iki cihanda, her iki elim yakasında olacaktır. Böyle değil miydi, gönül dosttum Osman Nuri Şen Bey?.)
Yurt dışında, AB ülkelerinde, en büyük handikabımız, zaman zaman Türk Ülkücülerinin birbirlerine ters düşüp ayrılıp parçalanmalarıdır. Bu, sinelerde öyle bir yara açıyor ki, dostlar sormayın gitsin.. Bu konuda, insanın işçini kurutan bir çok kötü hatıra dinledim. Her defasında, hem anlatan canlarımız ağlamıştır ve hem de dinleyenleri ağlatmışlardır..
Yazık Değil mi?..
Günah Değil mi?..
Ayıp değil mi?...
Bu, nice sıkıntılar içinde, hayatlarını sürdüren, davaları için maddi ve manevi bütün imkanlarını seferber eden; gece-gündüz demeden canla-başla dernek işlerinde çalışan... bu altın kalpli Türk çocuklarına yapılır mı? Bu nasıl AĞABEYLİKTİR? BU NASIL BÜYÜKLÜKTÜR, BÖYLE?...
Buna, İslam adına, ALLAH’ın kullarına yapılan en büyük zulüm, denilmez de ya ne denir?
Ülkücü, Dünyanın En İyi Niyetli İnsanıdır!
Teşkilatlardaki laçkalıklar, kötü düşünceden, art niyetlerden kaynaklanan şeyler değil. Teşvik ve davetin yeteri kadar yapılmamasından kaynaklanıyor.
Evet evet. Anlaşıldığı gibi, tabii ki .EĞİTİMDEN bahsediyorum.
Hayır, hayır işin içinde tabii ki kötü niyet gibi herhangi bir şey yok!! Biz, 35 yıllık dava hayatımızda, kötü niyetli, art düşünceli, hain diyebileceğimiz herhangi bir(üç beş istisnanın dışında) ÜLKÜCÜ görmedik, tanımadık... TÜRK çocuklarının altın gibi kalpleri, sütler kadar temiz niyetleri var...
Ama bunlar yetmiyor....
İşte yukardan beri, tekrar ve tekrar temas ettik, beyin dedik; kalp dedik..Sevda dedik..Dedik de dedik.... sayfalar dolusu yazdık, anlattık... Burada bunları, bir daha tekrarlamak istemiyoruz. Bunları, bu kadar uzun bir çalışmayı okumanın sizleri yoracağını düşünüyorum.
Fransa’da Neler Olup Bittiğini Biliyoruz....
Evet, Fransa’da ÜLKÜCÜ hareketin yaptığı işleri,, gösterdiği faaliyetleri çok iyi bildiğimizi söyleyebiliriz.. Çünkü, geçen yıl, bu ülkede faaliyette olan, hizmet veren derneklerimizin tamamına gittik, gördük... Lütfen, bize inanın, buralarda yıllar önce açılmış, hizmete sokulmuş olan ocaklarımızda, yaprak kımıldamıyor. Bilmiyorum sebebini, arkadaşlarımızın, fevkalade yorgun- argın olduklarını gördük. İlgisizlik, sevgisizlik hat safhada... Nerede o eski heyecanlar..Eski sevdalar.... Onlardan, o eski günlerden eser kalmamış... Ülkücülerin üzerine, sanki ölü toprağı serpilmiş..Yılgınlık, birbirleri arasında devam eden kırgınlık.. Kopmalar, ayrılmalar ve küsmeler....almış başını gitmiş.
Çok küçük bir örnek:Bir dernek başkanımıza, rica ediyor ve diyoruz ki,” Ne olur, zemin hazırlayın., hafta sonu, arkadaşlarımızı bir araya getirin.. Gelelim, şöyle derinliğine ve genişliğine onlarla uzun bir sohbet yapalım..”.. Arkadaşımızın verdiği cevap: Buyurun,başımızın üstünde yeriniz var; istediğiniz zaman gelebilirsiniz. Yemek yer, çay içeriz...oluyor. Eğitim mi, bilgilenmek mi, beyinler ve kalpler arası verip almak mı,en az mide kadar yukarıları da doyurmak mı, adamın lugatında böyle bir şey yok! Yemek yemek..çay içmek...kakaka..kikiki..devam...
Yahu, dedik ya!! Kaç defa söyleyeceğiz: YÜREK YANMADAN, KALKPLER TUTUŞMADAN... OLMAZ...!!OLMUYOR İŞTE...! GÖRMÜYOR MUSUNUZ???
İte-kaka olmaz ki bu işler...İçten gelecek, yüreklerden çıkacak.. Sorumluluk hissedilecek, insan sevgisi, insana faydalı olma aşkı gönülleri silip süpürecek...
Evet evet..aynen öyle; BU BİR KADRO, BU BİR KALİTE BU BİR SEVDA İŞİ....YÜZLERİNİ TIRAŞ BİLE ETMEYENLERLE, ÜZERLERİNE DOĞRU DÜRÜST BİR ELBİSE, TEMİZ PAK BİR AYAYAKKABI GİYMEYENLELRLE; AYDA BİR KİTAP, GÜNDE BİR KAÇ GAZETE MAKALESİ OKUMAYAN KİŞİLERLE VE CUMADAN CUMAYA BİLE ALLAH’IN HUZURUNA ÇIKIP O’NUNLA SOHBET ETME İHTİYACI DUYMAYAN ZAVALLILARLA; KENDİ SELERİNİN DIŞINDA, BAŞKA BİR SESİ, DİNLEMEYE ZERRE KADAR TAHAMMÜLLERİ OLMAYAN BİÇARELERLE; GECE YARILARINA KADAR AYAKTA, BİLGİSAYARDA OYUN OYNAYANLARLA; VE DAHA SONRA DA ÖYLEYA KADAR YATAKLARINDAN KALMAYAN İNSANLARLA BU KUTSAL İŞLER, BU KADAR BÜYÜK VE AYNIZMANDA DA BU DENLİ MUKADDES HİZMETLER NASIL YAPILABİLİR???
Ne olursunuz, anlayın, dinleyin, konuşun, cevap verin: mümkün mü?...
İşte bütün mesele bu....
Şekil ve Muhteva...
Fransa Federasyonumuz çalışmalarına, Paris’te devam etmektedir.Arkadaşlarımız, Sen nehri kenarında güzel, geniş bir mekanda hizmetlerini sürdürmektedirler. . Dostlarımızdan biri, bu mekanda. elli bin frank kira karşılığında oturduklarını söyledi. Bunu duyunca, içimiz sızlamıştı, bugünde aynı ıstırabı duyuyoruz... Bu çok büyük bir meblağ! Ay dediğin nedir ki? Hemen geliveriyor...
Arkadaşlarımızın, bu kadar geniş bir mekana aslında ihtiyaçları yok Federasyona bağlı 35 dernek var. Bu derneklerin işi, çok daha mütevazı bir yerde yapılamaz mı? Niçin yapılmasın? Zaten, bu teşkilatlardan yarısına yakınının irapta mahalli yok. Kuş uçmaz, kervan geçmez..Teşkilat mı teşkilat işte...Öyle zannediyorum, bazı arkadaşlarımız, bu yerlerde kendilerini tatmin ediyorlar..Başkanmış... Dernek yöneticisi imiş..
Eyvah çok yazık çok!!.
Şekilperestlik...Kimde, hangi kurumda, hangi cemaat ve tarikatta, yok ki?!...Bu zalim hastalık, ne yazık ki bizi de hakimiyeti altına almıştır. Muhteva zayıfladıkça, “İÇ DÜNYA” suyunu çektikçe, sıfırı bitirdikçe, bu hastalık, vücudun bütün önemli yerlerini, yiyip bitiriyor.
------------------------------
NOT: Değerli hocamızın eseri çok uzun olduğundan dolayı 3 bölüm halinde yayınlamak mecburiyetinde kaldık. Şu an 2. bölümdesiniz.
3. bölüme geçmek için buraya tıklayınız.
Ciğeri yanan bir insanın feryadı -1-
Ciğeri yanan bir insanın feryadı -2-
Ciğeri yanan bir insanın feryadı -3-
Haber :
Üyeler :
Servisler :
İletişim :
Dökümantasyon :
